ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 221

يا رب، می گويد: يا الهی، معبودم، محبوبم،

«فهبنی يا الهی و سيدی صبرت علی عذابك»

مرا جهنم ببری من صبر می كنم، اما به من بگو:

«فكيف اصبر علی فراقك» «1» منِ به وصال رسيده، حالا دوباره فراق؟ چطوری؟ اين اوج انسانيت است.

چه انگشتانی اين صدا را از تار وجود علی عليه السلام در آورده است، انگشتان قرآن و پيغمبر صلی الله عليه و آله است.

دوستان ما چه كسانی هستند؟

الگوبردار از چه كسانی هستيم؟ سرمشق مان چه كسانی هستند؟ با چه فرهنگ هايی در ارتباطيم؟ به چه مجوزی تار وجودمان را دست نادان و دانای معاند بدهيم كه هر صدايی از شكم و شهوت در بياورد كه بی قيد و شرط شكم بگويد:

پرم كن، شهوت هم دائم داد بزند، به هر شكلی جواب كامجوئيم را بده و آرامم كن.

صداهای هماهنگ خلقت

يك سر اين تار:

«نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي»

يك سر اين تار:

«كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلالًا طَيِّباً» «2»

______________________________
(1)- المصباح للكفعمي: 557، الفصل الرابع و الأربعون، دعای كميل؛ «فَهَبْنِي يَا إِلَهِي وَ سَيِّدِي صَبَرْتُ عَلَی عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَی فِرَاقِكَ وَ هَبْنِي صَبَرْتُ عَلَی حَرِّ نَارِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَی كَرَامَتِكَ.»

(2)- بقره (2): 168؛ «از آنچه [از انواع ميوه ها و خوردنی ها] در زمين حلال و پاكيزه است.»