ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 271

فيوضات ربانی خود، كارِ خداوند برای انتقال فيض، هميشگی است:

«يا دائِمَ الفَضلِ عَلی البَرِيَّه»

ای كه فضل تو بر مخلوقات دائمی است.

تفسيری لطيف از دوازده ستاره اگر زلف كسی با خدا و انبيا و ائمه، گره بخورد، اين توان در او هست كه فيوضات ايشان را بگيرد. ايشان و ذات انسان از بهره گرفتن، بخلی ندارند، مگر اين كه انسان به خود بخل بورزد و اين فيوضات را از آنان نگيرد.

در اين جا اهل خدا گفتاری دارند كه من آن را در تفسيری نوشته شده در قرن يازدهم ديدم و برای من بسيار اهميت داشت. ايشان فرموده بودند: شما دارای ده عضو هستيد و يك قلب داريد و يك عقل. اين دوازده عضو، دوازده برادر يوسف خانواده وجود شما هستند. عقل، يوسف است، چون مكانت او از همه بالاتر است و اعتبار او از همه بيش تر و مقرّب تر به خداوند است. عقل شعاعی از خداوند است. قلب هم بنيامين است. ده عضو ديگر هم، ديگر برادران هستند. روح، يعقوب است و نفس، راحيل است:

«إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَباً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي ساجِدِينَ» «1»

نتيجه پيوند عقل با انبياء

اگر اين عقل، به انبيای خدا پيوند بخورد، چون آن گونه كه موسی بن جعفر عليه السلام می فرمايد:

______________________________
(1)- يوسف (12): 4؛ « [ياد كن ] آن گاه كه يوسف به پدرش گفت: پدرم! من در خواب ديدم يازده ستاره و خورشيد و ماه برايم سجده كردند!»