ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 218

صدای ناهماهنگ زليخا

زليخا موجودی است كه اربابان مشرك مصر، از او صدای ناهماهنگ با خدا و با خلقت و با دنيا و با آخرت پخش كرده اند، او با اين صداها نشان می دهد كه در فراق و هجران و جدايی از حق است، غير از شهوت هيچ چيز را محاسبه نمی كند.

حساب نمی كند كه من يك زن شوهر دار هستم، زن نخست وزير هستم. حسابگری نمی كند كه اين جوان كنعانی پاك را نبايد آلوده كنم.

محاسبه نمی كند كه آينده زنا با زن شوهر دار با او چه خواهد كرد. هفت سال فقط به يوسف می گويد: كام مرا برآر.

«أَنَا راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ» «1»

من كه از او طلب كامجويی می كنم، محاسبه هم در اين كامجويی ندارم كه حالا شوهرم كيست و يا در كشورم چه اتفاقی می افتد يا عملم ناهماهنگ با نظام خلقت و صاحب خلقت است. اينها را اصلا محاسبه نمی كند فقط دائم می گويد بيا.

اين يك سوی آيات قرآن است. در اينجا نشان می دهد انسان در ظرف دنيا به صورت يك تفاله ته نشين در مرتبه اسفل سافلين آن است.

صدای هماهنگ يوسف عليه السلام

جهت ديگر، اوج وصال حق است. اوج خيرالبريه ای و اوج اتصال به منافع ابد است. حتّی يك بار يوسف از آن زن طلب كامجويی نمی كند، دائم مبارزه می كند، صدای يوسف عليه السلام در قرآن آمده است. هفت سال اين زن می گويد من دلم

______________________________
(1)- يوسف (12): 51؛ «من [بودم كه ] از او درخواست كام جويی كردم.»