ترجمه نهج البلاغه، ص: 12

خود بروز داد! او در شريفترين و با بركت ترين و پر قيمت ترين ماه يعنی ماه مبارك رمضان، و در عظيم ترين شبِ هستی يعنی شب قدر، و در برترين ساعت روزگار يعنی سحر، و در عاليترين مكان يعنی محراب، به زيباترين مرگ يعنی شهادت، به جانب معشوق پرواز كرد.

او به شدت محبوب خدا و رسول بود، فرشتگان حق در برابر عظمتش خاضع بودند، بارها امين وحی سلام خدا را به وسيله پيامبر صلی الله عليه و آله به او ابلاغ كرد.

تا در گهواره بود، گهواره اش نزديك محل اقامت و استراحت پيامبر صلی الله عليه و آله قرار داشت. رسول خدا صلی الله عليه و آله با عشقی سرشار و محبتی فراوان عهده دار تربيت او بود، به وقت غذا پيامبر به دهانش غذا می گذاشت، و به هنگام خواب پيامبر گهواره اش را حركت می داد، و او را در آغوش می گرفت و به سينه می چسباند و می گفت: اين برادر و دوست و ياور و برگزيده و ذخيره و پناهگاه و پشتيبان و پشتوانه من است «1».

دانشمندان با توجه به اين حقيقت كه آن حضرت از مصاديق اتمّ و اكمل آيات ايمان و جهاد و صبر و استقامت و اخلاق و ساير فضايل ياد شده در قرآن مجيد، و از مصاديق بارز روايات اين ابواب است، و با توجه خصوصيات الهی و انسانی آن بزرگوار، و با تكيه به رواياتی كه با تعابير شگفت آور از آن حضرت ياد شده، بيش از سيصد نام برای او شمرده اند، كه مفهوم يا مفاهيم آن نامها در حدّ اعلا در وجود حضرتش تجلّی داشت: علی اميرالمؤمنين عليه السلام، سيد الاوصياء، وصی، امين، بَطَل، اسد، صادق، مصدّق، متوكل، مجاهد، مؤمن، شريف، كريم، محسن، عارف، ذوالقلب، اذُن واعيه، يَسوب الدين، قائد الغُرّ المُحَجَّلين، ابوتراب، ابوالحسن و...

______________________________
(1)- بشارة المصطفی، ص 9.