ترجمه نهج البلاغه، ص: 131

درباره پيامبر و خاندان او

ستايش خدا را كه فضلش را در ميان خلق منتشر نمود، و دست جودش را در ميان ايشان گشود، در همه امورش او را سپاس می گوييم، و برای ادای حقوقش از او ياری می طلبيم. و گواهی می دهيم كه جز او معبودی نيست، و محمّد صلّی اللَّه عليه وآله بنده و فرستاده اوست، او را برای اظهار امر و فرمان، و متذكر شدن وجود مقدسش بين مردم فرستاد، او هم رسالت را به امانت ادا كرد، و بر اساس رشد از دنيا گذشت و بيرق حق را در ميان ما گذاشت، كسی كه از اين بيرق پيشی گرفت از دين خارج شد، و هر كه از آن عقب ماند هلاك گشت، و هر كه ملتزم آن شد به حق پيوست. راهنمای اين پرچم (كه وصی رسول است) با درنگ سخن می گويد و با بردباری قيام می نمايد، ولی به وقت قيامت شتاب می ورزد. و چون شما در برابر اطاعت او سر تسليم فرود آريد، و (برای تعظيم او) با انگشتان به وی اشاره نماييد مرگش فرا رسد و او را به جهان بعد ببرد، و پس از او تا وقتی كه خدا بخواهد در دنيا درنگ می كنيد، سپس خداوند كسی را آشكار می كند كه شما را جمع كرده و پراكندگی شما را به هم پيوند دهد. پس اكنون به آن نيامده طمع نورزيد، و نسبت به آن كه از آن كناره گرفته نااميد مباشيد. زيرا ممكن است يك پايش بلغزد و پای ديگرش استوار بماند ولی بالاخره روزی هر دو قدمش استوار می گردد.

آگاه باشيد كه آل محمّد صلّی اللَّه عليه وآله همانند ستارگان آسمانند كه هر گاه ستاره ای از آنان غروب كند ستاره ديگری آشكار شود. گويا مشاهده می كنم نعمت های خدا (در ظهور قائم) نسبت به شما كامل شده، و شما را به آنچه آرزو می كرديد رسانده است.