ترجمه نهج البلاغه، ص: 135

و از اين خطبه است

و آن زمانی است كه در آن نجات نمی يابد مگر مؤمنی كه گمنام است، اگر در بين مردم حضور داشته باشد شناخته نشود، و اگر غايب باشد از او جستجو نكنند. آنان چراغ هدايت، و نشانه های روشن برای روندگان در عرصه ظلمت اند. سخن چين و فتنه گر و فاش كننده زشتی ها و لغوگو نيستند، آنان مردمی هستند كه خداوند ابواب رحمتش را به روی آنان می گشايد، و رنج و سختی را از آنان برطرف می سازد.

ای مردم، به همين زودی زمانی بر شما می رسد كه اسلام واژگون شود همچون ظرفی كه با محتوياتش واژگون گردد. ای مردم، خدا شما را پناه داده از اينكه بر شما ستم روا دارد، ولی به شما اين تأمين را نداده كه در معرض آزمايش قرارتان ندهد، آن بزرگترين گوينده در قرآن فرموده: «در اين برنامه نشانه هايی است و ما آزمايش كننده ايم».

مقصود حضرت از «كل مؤمن نُوَمة» انسان گمنام و كم شر است. و «مساييح جمع «مِسْياح» است و آن كسی است كه در ميان مردم به فتنه و سخن چينی رود. و «مَذاييع» جمع «مذياع» است و آن كسی است كه از كسی كار ناشايسته ای می شنود و آن را همه جا پخش می كند. و «بُذُر» جمع «بُذور» است و آن شخص بسيار احمق است كه گفتارش بيهوده و لغو است.

103 از خطبه های آن حضرت است

درباره پيامبر و فضيلت خويش

پس از سپاس: خداوند پيامبر صلی الله عليه و آله را برانگيخت در حالی كه احدی از عرب نبود كه كتابی بخواند، و نه دعوی پيامبری و نزول وحی كند. پس با آنان كه نافرمان