دعای 47 ( دعای عرفه امام سجاد ) ترجمه جواد فاضل

(1) ستايش به درگاه خداوندى سزاوار است كه پروردگار كائنات است.

(2) اى آفريدگار بزرگ! به درگاه تو ستايش و نيايش آورم كه آسمان و زمين را ايجاد كرده‌اى و با جلال و اكرام بر خداوندان خداوندى دارى و هر چه آفريده شده آفريده‌ى تو باشد و ملك وجود از تو پيدا شده و به تو باز گردد. همتا و همسر ندارى و همه‌ى دانستنيها را مى‌دانى و بر عرصه‌ى پهناور هستى تو را احاطه و تسلط است. دانائى تو بر كمون ذرات وجود نفوذ دارد و قدرت تو بر همه كس و همه چيز سلطنت كند.

(3) تو آن خداوند عظيم و جليل باشى كه جز تو خداوندى نيست. توئى آن ذات اقدس و اعلى و يگانه و بى‌همتا.

(4) توئى آن كردگار بى‌شريك كه كريم و كرامت كننده و عظيم و عظمت دهنده و بزرگ و شايسته‌ى بزرگى و كبريا باشى.

(5) توئى آن منبع عظمت و اوج اعتلا و رفعت كه قدرت تو شديد و تدبير تو بى‌مانند است.

(6) توئى آن روزى‌رسان مهربان. توئى آن عليم حكيم.

(7) توئى خداوند شنوا و بينا و آگاه و تواناى ما كه در هستى مطلق خويش ابتدا و انتها ندارى.‌

(8) توئى آن پروردگار كريم و اكرم. توئى آن ذات ازلى و ابدى.

(9) توئى خداوندى كه پيش از همه چيز و همه كس عرش عزت جلال اريكه‌ى الوهيت تو بود. توئى خداوندى كه جز تو خدائى نيست و در آن هنگام كه از غوغاى وجود آوائى نماند، و عرصه‌ى هستى از مظاهر هستى تهى ماند همچنان باقى و برقرار خواهى بود. توئى اى عدد يكتا و يگانه كه پيش از سلسله‌ى اعداد تنها بوده‌اى و با افزونى اعداد همچنان تنهائى و در انتهاى اين سلسله‌ى طويل باز هم با وحدت و وحدانيت خويش تنها خواهى ماند.

(10) توئى كه با همه‌ى بلندى از دل دره‌ها و اعماق زمين اطلاع و آگهى دارى و در عين اين آگاهى و اطلاع پرواز انديشه از ادراك علو اعلاى تو باز مى‌ماند.

(11) توئى آن خداوند بى‌مانند كه براى تو در روشنائى مجد و كبريا و عظمت و محمدت عديل و شبيهى نيست.

(12) توئى پروردگار يكتا كه جهان پديد آورده‌اى و كائنات را با صنفها و سنخهاى گوناگون پرورش داده‌اى و هر يك را صورتى ويژه و سيرتى ويژه بخشيده‌اى. نه در ايجاد كائنات يارى داشته‌اى تا ياورت باشد و نه در تصوير صورتها و تكوين سيرتها نيازت بود كه از كس كمك بخواهى.

(13) اين تو بودى كه در فجر هستى قلم تقدير و تدبير بر لوح قضا مى‌كشيدى و اين تو بودى كه بر سرنوشتها امضا مى‌گذاشتى. عالم وجود مولود اراده‌ى توست و مشيت علياى توست كه آسمان و زمين و دريا و دشت و آدمى و پرى و دد و ديو پديدار كرده است.

(14) جز تو كسى نبود تا شريك تو باشد و جز قدرت تو قدرتى نبود تا به معاونت و مساعدت تو پيش آيد.

(15) اين توئى كه هر چه بخواهى آن شود و توئى كه هر چه بگذرانى بگذرد و توئى كه بر هر چه فرمان برانى فرمان تو برد و سر از اطاعت باز نپيچد.

(16) توئى كه بالاتر از زمان و مكانى و حاجتى به زمان و مكان ندارى. توئى كه سلطنت اجل و اعظم تو را سلطان ديگرى كمك نتواند داد و توئى كه برهانها و بنيانها مغلوبت نتوانند كرد.

(17) اين توئى كه همه چيز بشمارى و به رشته‌هاى بى‌انتها انتها بخشى و براى هر چيز سرانجام و خاتمه‌اى مقرر فرمائى.

(18) اين توئى كه انديشه‌ها و عقول ما از ادراك ذات تو عاجز است و توئى كه احساسات وسيع و عميق ما نتواند كيفيت وجود تو را دريابد. اين توئى كه نه ديده‌ى سر و نه ديده‌ى دل هيچ كدام ياراى ديدار تو را ندارند.

(19) توئى اى درياى بيكران كه عقول ما را در ژرفناى ذات خود غرق و محو كرده‌اى و حيرانمان گذاشته‌اى. نه تو را «حد» ى است تا محدودت كند و نه از كس به وجود آمده‌اى تا مولودت بناميم.‌

(20) نه ضدى دارى كه در برابرت قرار گيرد و نه نظيرى دارى كه در كنارت نشيند و نه موجودى كه بتواند با خداوندى و كبرياى تو سر عناد گيرد.

(21) توئى كه جهان را ابداع كرده‌اى. توئى كه وجود را پديد آورده‌اى. توئى كه با قلم شاهكار خويش بر جبين هستى نقش جمال گذاشته‌اى، و جهانى بدين زيبائى و دلارائى آفريده‌اى،

(22) چه جليل و شريف است ذات مقدس تو و چه روشن است آنجا كه جاى تست. قدرت تو حق نما

(23) و لطف تو بيشمار و رافت تو عالمگير است.

(24) آن پادشاهى كه در مناعت و عظمت مانند ندارى و آن بخشنده‌اى كه بخشش تو در اعتلا و وسعت مانند ندارد. رافت و رفعت و جلال و مجد و كبريا و عظمت و حمد و ستايش ويژه‌ى تو باشد.

(25) دست خويش اى پروردگار من به خيرات گشوده‌اى و نور تو چراغ هدايت در پيش پاى ما افروخته است. آنكس كه به خاطر دين و دنياى خويش تو را بجويد تو را بيابد و آن كس كه با زبان دل خويش تو را بخواند گوش هوشش نداى اجابت تو را خواهد شنيد.‌

(26) پروردگار من! بر همه كس و همه چيز سيطره و سلطه دارى و همه كس و همه چيز در پيشگاه تو سر خضوع فرود آورند و پيشانى تسليم بر خاك گذارند.

(27) پروردگار من! در علو و رفعتى بالاتر از تجسس ما و احساس ما و لمس ما و فكر و انديشه‌ى ما قرار دارى كه نه مى‌توان تو را يافت و نه مى‌توان با تو آميزش و اختلاط برپا داشت و نه مقدور است كه از حكومت مطلقه‌ى تو گريخت. با تو حيله ورزيدن و تو را فريب دادن خويشتن را به مسخره گرفتن است.

(28) پروردگارا! راه تو راهى مستقيم و مطمئن است و اين راه جز به سوى فوز و فلاح و رشد و صلاح انتها نگيرد. تو آن زنده‌ى جاويدان باشى كه ما را به سوى رشد و صلاح ما هدايت فرمائى.

(29) فرمان تو استوار و امضاى تو محتوم است.

(30) اراده‌ى تو آفريننده و مشيت تو تغييرناپذير و كلمات تو ثابت است.

(31) پروردگار من! اى تو كه آيات بينات تو در صحنه‌ى وجود بدرخشد، اى تو كه زمين و آسمان و در و دشت آفريده‌اى.

(32) تو را ستايش مى‌گويم اى پروردگار من، ستايشى كه به دوام تو دوام گيرد

(33) و همچون تو اى خداى بيچون جاويدان بماند.

(34) تو را آن گونه ستايش كنم كه برازنده‌ى صنعت بى‌مانند تو باشد.

(35) تو را ستايشى بگويم كه رضاى تو را تامين كند و از حد رضا افزونتر آيد.

(36) با هر كس كه به ستايش تو زبان گشايد همزبان باشم. و تو را سپاس گزارم آن چنان كه از سپاسگزاران ديگر پيشى جويم.

(37) چنان خواهم كه ستايش من جز به ذات اقدس تو نزيبد و جز به سوى تو نزديكم نسازد.

(38) آنچنانكه ذات تو ازلى و ابدى است همى خواهم كه ستايش تو را از ازل تا به ابد بگذارم.

(39) ستايشى كه از شمار روزگارها و ذرات زمان افزون آيد و هزاران بار افزونيش تكرار گيرد.

(40) تو را آنچنان ستايش كنم كه فرشتگان نفس شمار تو از عهده‌ى شمارشش برنيايند و از نگارشش باز بمانند.

(41) تو را ستايشى گويم كه با عرش اعلاى تو هموزن و همسنگ باشد و همچون كرسى رفيع و عالى تو رفعت و اعتلا گيرد.

(42) تو را ستايشى گويم كه مزدش كامل و ثوابش تمام باشد.

(43) تو را ستايشى گويم كه پنهانش همچون پيدايش شور برانگيزد و اشتياق بياورد.

(44) تو را ستايشى گويم كه در آفريدگان تو هيچ آفريده اين چنين ستايشت نگفته و جز ذات اقدس تو كس فضيلتش را نشناسد.

(45) تو را ستايشى گويم كه هر چه بكوشند نتوانند شماره‌اش را بشناسند و مهلتش را يابند.

(46) تو را ستايشى گويم كه آنچه از ستايش آفريده باشى همه را در خويش جمع كند و آنچه خواهى آفريد، همه را در خويش به نظم آورد.

(47) تو را ستايشى گويم كه هيچ ستايش مانند او به تو نزديك نشود و هيچ ستايشگر چون من ادايش را يارا نكند.

(48) تو را ستايشى گويم كه كرم تو را درباره‌ى من به حد وفور رساند و از افزون افزونترش كند.

(49) تو را ستايشى آن چنان كه زيبنده و سزاوار و شايسته‌ى تو باشد گويم، اى پروردگار عزيز و جليل من.

(50) پروردگار من! به روح مقدس محمد كه بنده‌ى برگزيده و مصطفى و مكرم و مقرب تو باشد رحمت و بركت فرست، رحمتى كه در فضيلت بى‌مانند باشد و بركتى كه از هر چه بركت است افزونى جويد. پروردگار من! به روان مقدس محمد بنده‌ى برگزيده‌ى خويش ترحم فرماى، ترحمى كه عاليترين ترحمات باشد.

(51) پروردگار من! به روان مقدس محمد و آل محمد پاكترين و وافرترين و رضايت بخش‌ترين صلوات خويش را فرو فرست،

(52) صلواتى كه محمد و آل محمد را راضى بدارد و بر رضايتشان بيفزايد، صلواتى كه تو را خشنود بدارد و بر خشنودى ذات تو زيادت دهد. پروردگارا! به روان محمود محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى كه براى آنان شايسته دانى، و جز آنان را بدين موهبت سزاوار نشناسى.

(53) پروردگار من! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت‌ فرست، رحمتى كه از احسان تو بگذرد و به بقاى لايزال تو رسد و همچون كلمات بى‌پايان تو هرگز پايان نپذيرد.

(54) پروردگارا! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى كه با خويشتن تحيات و صلوات فرشتگان مقرب تو و پيامبران گرامى تو و بندگان صالح و پارساى تو و پرستندگان تو را با خود فرود آورد. رحمتى كه بر صلوات و تحيات جن و انس و هر چه آفريده‌اى و پديد آورده‌اى مشتمل باشد.

(55) پروردگارا! به روان محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى فرست كه بر هر چه در گذشته‌ها رحمت فرستاده‌اى و براى آينده خواهى فرستاد محيط باشد. به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى كه پسنديده‌ى تو و ملكوت اعلاى تو باشد و از خويشتن رحمتها و صلوات و تحيات پديد آورد و با مرور ايام بر تعدادش بيفزايد و جز تو كس شماره‌اش نكند.

(56) پروردگارا! بر پاكان خاندان محمد صلوات بيشمار باد. بر آن پاكدامنان و پاكدلان رحمت فرست كه كليدداران خزانه‌ى علم تو و نگهبانان دين تو و مظاهر كامل تو در زمين و حجتهاى فروزان تو بر بندگان تو باشند. هم تو آنان را برگزيده‌اى و هم خويشتن از پليديها و ناشايستها بركنارشان داشته‌اى و مقرر فرموده‌اى كه ميان تو و بندگان تو وسيلت باشند و به سوى بهشت تو راه بنمايند.

(57) پروردگار! به روان محمود محمد و آل محمد رحمت فرست، رحمتى كه كرامت و مرحمت و رحمت تو را به آنان ارزانى‌ بدارد و عطايا و مواهب تو را در حقشان به كفاف و كمال رساند.

(58) پروردگارا! به روان مقدس محمد و ارواح مقدسه‌ى فرزندانش رحمت فرست، رحمتى كه ابتدايش را ابتدائى نباشد و مدتش پايان نپذيرد، و نهايتش همچون ابديت تو بى‌انتها باشد.

(59) پروردگارا! به ميزان عرش برين خويش و آنچه با عرش برين است، به وسعت آسمانها و آنچه در وراى آسمانهاست، و به تعداد زمينهاى تو و آنچه در پس آن نهفته است و آنچه بر آن به سر مى‌برد، به روان مقدس خلفاى خويش از آل محمد رحمت فرست و چنان كن كه هم ذات اقدس تو از اين صلوات و تحيات رضا شود و هم خاطر آنان خشنود گردد.

(60) پروردگارا! به هر روزگار بر روى زمين دين تو در سايه‌اى بنده‌اى از بندگان برگزيده‌ى تو پناه گيرد و در حمايت وى تاييد و تشديد گردد، اين بنده‌ى برگزيده‌ى تو امام مردم باشد و اقوام و ملل را به سوى رضوان تو هدايت كند زيرا رشته‌اى با رشته‌ى تو مربوط دارد. پروردگارا! فرمان داده‌اى كه بندگان تو از امام خويش پيروى كنند و بدين پيروى حق بندگى خود بگذارند و رضاى تو را به دست آورند. فرمان داده‌اى كه فرمانش بپذيرند و از آنچه نهى فرموده بپرهيزند و بر گفتارش پاى نگذارند و از دستورش پيشى نجويند. پروردگارا! همچنان مقرر فرموده‌اى كه امام امت، پناه امت باشد و فروع وجودش در پيش پاى مردم مشعل هدايت برافرازد.

(61) پروردگارا! از تو همى خواهم كه به برگزيده‌ى خويش توفيق وافر عنايت فرمائى تا شكر نعماى تو را بگذارد و ما را نيز سعادتى بخش تا به پاداش هدايت وى سپاسش بگذاريم. پروردگارا! به بنده‌ى برگزيده‌ى خويش كه دين تو را پاس مى‌دارد قدرت و سلطنت عطا فرماى و بر دشمنان دين پيروزش دار و از شر اصحاب عناد و لجاج ايمنش فرماى. پروردگارا! بازوانش را نيرومند كن و از كمك و مساعدت و يارى خويش برخوردارش دار، و فرشتگان خود را به حمايتش بگمار و نيروى آسمانى خود را كه همه جا پيروزمند است به پشتيبانيش فرو فرست‌

(62) و كتاب خود را با دست وى برپاى دار و حدود حقه و شرايع مقدسه‌ى خويش را به دستش زنده ساز و سنن سنيه‌ى پيامبر خود را در دولتش به كار انداز و آنچه را از معروف و محمود كه دشمنان تو پايمال ساختند در پناهش بر كرسى نشان و بنيان ظلم و ستم را با شمشير وى از بيخ بركن و يارى فرماى تا ولى تو معاندين دين تو را از ميان بردارد و اين خارهاى منحوس و مسموم را در گلزار حقايق با برق تيغ خويش بسوزاند

(63) و راه را به روى دوستان تو آنچنانكه خواهند بگشايد. دستش را به هلاك و دمار دشمنان خويش بگشاى و رحمت و رافت و عطوفت و محبت وى را بهره‌ى ما فرماى و ما را در برابر فرمان وى شنوا و پذيرا گردان و چنان كن كه در رضايش بكوشيم و به ياريش بشتابيم و تا آنجا كه توانيم از وجود عزيزش در روز حادثه دفاع كنيم و بدين ترتيب به درگاه تو و جوار پيامبر گراميت نزديكتر شويم.

(64) پروردگارا! به محمد و آل محمد درود و رحمت فرست و دوستانشان را كه به مقام جليلشان سر تعظيم فرود آورده‌اند و به سيادت و برترى آنان اعتراف داده‌اند و راه راست و درست تو را به پيش گرفته‌اند، و آن رشته را كه به رحمت و رضوان تو انتها گيرد پذيرفته‌اند و اولياى تو را پيشواى خويش شمرده‌اند و در طاعت آنان كوشيده‌اند و به انتظار پيروزى آنان چشم دوخته‌اند از صلوات و بركات خود برخوردار.

(65) و بر جسم و جانشان سلام و سلامت فرست و دولتشان را با تقوى مقرون فرماى و امورشان را به اصلاح و مرمت قوى دار و تزكيه و تعدلشان فرماى، اى آنكس كه بندگان صالح خويش را تزكيه فرمائى و از هر آمرزنده و بخشاينده‌اى بهتر باشى، چنان كن كه ما نيز در محيط سلامت و سعادت با آنان همنشين باشيم.

(66) پروردگارا! امروز روز عرفه است، روزيست كه به شرف و تكريم و تعظيم تو افتخار يافته و روزى است كه فرشته‌ى رحمت تو بر جهان بال گسترده و روزى است كه نعمت تو و گذشت تو و عطايا و انفضال و اكرام تو بر جهانيان ارزانيست و بندگان تو از مواهب بى‌پايان تو بهره‌ورند.

(67) پروردگارا! من نيز بنده‌ى تو باشم، بنده‌اى كه هنوز به دنيا نيامده ممنون نعمت تو بوده و همچنان نعما و آلاى تو وى را درمى‌يابد. بنده‌اى كه به هدايت تو سعادت يافته و دين تو را شناخته و حق تو را ادراك كرده و به حرب تو راه گرفته و دوستان تو را چنانچه ارشادش كرده‌اى دوست مى‌دارد و از دشمنان تو چنانچه مى‌خواهى بيزار است.

(68) ولى فرمان تو را آنچنانكه شايسته بود انجام نداده و از تنبيه تو پند نگرفته و عصيان تو روا داشته است. پروردگارا! عصيان بنده‌ى تو از عناد و نخوت وى مايه نگرفته و گناهش از گردنكشى و استكبار وى نشانى ندارد بلكه به هوس خويش تسليم شده و از طريق سداد و رشاد انحراف يافته است. پروردگارا! دشمن من كه دشمن تو نيز باشد از غفلت من فرصت گرفته و به اغوا و اغراى همت گمارده است. من در عين اينكه به حق تو عرفان و آشنائى داشته‌ام و فرمان تو را به چشم و گوش گرفته بودم به اميد عفو عميم و رحمت واسعه‌ى تو دامن به گناه آلوده‌ام. پروردگارا! با اين وجود بد كرده‌ام، زيرا از بنده‌اى كه در آغوش نعمت و لطف تو پرورش يافته و شب و روز دست در سفره دارد خطا زيبنده نبود. حق من عصيان نبود،

(69) و اكنون در پيشگاه تو با حقارت و ذلت و خشوع و خضوع و ترس و هراس ايستاده‌ام و به جرائم خويش اعتراف مى‌كنم و به گذشت و بخشايش تو پناه مى‌آورم. من ايمان دارم كه ذات اقدس تو پناهنده‌ى خويش را از درگاه نراند و ميان من و تو حجاب نباشد.

(70) پروردگارا! آنچنانكه بر گناهكاران ديگر منت مى‌گذارى و از رحمت بى‌پايان خود برخوردارشان مى‌سازى بر من هم منت گذار و از گناهم بگذر. بر من منت گذار و رحمت خويش را از من دريغ مدار زيرا خواهش من بر تو امرى دشوار نيست، ولى براى آنكس كه با اميدوارى دست دريوزگى به درگاه تو پيش آورده گذشت تو بسيار بزرگ و جليل باشد.

(71) در امروز كه روز عرفه و روز رحمت و مغفرت توست مرا از رضوان و رحمت خويش حظى برسان و نوميدم باز مگردان و آنچنانكه بندگان پارسا و پرهيزگار تو از درگاه تو خشنود باز مى‌گردند مرا هم خشنود بدار،

(72) اگر چه من مانند آنان بضاعت عبادت در كف ندارم، ولى خوشدلم كه با آنان در كلمه عليه توحيد همزبان و همدمم. من هم مانند بندگان مقرب و مقدس تو به يكتائى و يگانگى تو اعتراف و ايمان دارم. من هم ذات اقدس تو را از شريك و شبيه و ضد و رقيب منزه و مبرا مى‌شناسم. از آن در كه فرمان داده‌اى درآمده‌ام و با همان وسيلت كه اشارت فرموده‌اى به پيشگاه تو نزديكى و آشنائى مى‌جويم.

(73) سر به سجده بر خاك مى‌گذارم و زبان به توبه و انابت مى‌گشايم، چهره‌ى مذلت به زمين مى‌سايم و با حسن ظنى كه از رافت و رحمت تو و رجاء واثقى كه به آمرزش و بخشايش تو دارم از تو مغفرت و مرحمت تمنا مى‌كنم.

(74) مسئلت من مسئلت بنده‌ى حقير و ذليل و بدبخت و فقير و ترسان و پناهنده‌ايست كه بر اين درگاه به خاك افتاده و از خداوند خويش اميد رحمت دارد. نه همچون گردنكشان از ابراز عجز و ناتوانى عار دارم و نه همچون عبادت‌كاران مغرور به عبادت خويش تكيه مى‌گذارم و خاطرم به اميد شفاعت ديگران آسوده است.

(75) از كوچكتران كوچكتر و از ذليلان ذليل‌ترم. ذره‌اى ناچيزم و شايد از ذره هم ناچيزترم و تو اى پروردگار من! تو اى كسى كه در عقوبت گناهكاران شتاب روا نمى‌دارى و لغزندگان را از پرتگاه سقوط نجات مى‌بخشى و بى‌منت بلاى سقوط را از آنان باز مى‌گردانى‌

(76) بر من بنگر كه خطاكارم و به خطاى خود اعتراف دارم.

(77) من آن بنده‌ام كه جرات ورزيده‌ام و به معصيت تو اقدام كرده‌ام.

(78) من آن بنده‌ى گناهكارم كه دانسته دامن به گناه آلوده‌ام.

(79) من آن موجود بيچاره‌ام كه گناهم را از خشم بندگان تو پوشيده‌ام و در برابر تو آشكارش داشته‌ام.

(80) من آن كسم كه از بندگان تو ترسيده‌ام و از تو ايمن نشسته‌ام.‌

(81) من آن كسم كه از سطوت و خشم تو نترسيده‌ام.

(82) من آنم كه بر نفس خويش جنايت آورده‌ام‌

(83) و آنم كه در گرو كردار زشت خويش درمانده‌ام.

(84) من آن كسم كه از تو حيا نكرده‌ام و بيشرمانه عصيان تو روا داشته‌ام.

(85) اى پروردگار من! به حق آنكس كه از انبوه بندگان خويش انتخابش كرده‌اى. به حق كسى كه مختار و مصطفى و مجتبى و برگزيده‌ى تست. به حق كسى كه طاعت او را همچون طاعت خويش بر بندگان خود واجب دانسته‌اى. به حق كسى كه تخلف و تمرد از او را همچون تخلف از اوامر خويش گناهى نابخشودنى شمرده‌اى. به حق آنكس كه دوست او دوست توست و دشمن او آنچنانست كه دشمن تو باشد. اى پروردگار من! به حق او رحمت خود را به فرياد من رسان و مرا همچون كسانى كه به تو پناهنده شده‌اند و به درگاه تو توبه و انابت آورده‌اند مشمول مغفرت خويش فرماى‌

(86) و با بندگان مطيع و صالح خويش مقرون و محشور بدار

(87) و از آنكسانم كه به عهد تو وفا كرده‌اند و حق طاعت به جاى آورده‌اند بشمار

(88) و مرا به جرم تفريط و تعدى و تجاوزى كه آورده‌ام مگير،

(89) و از خواب غفلت و مستى‌ اسراف بيدار و هوشيارم ساز.

(90) قلب مرا اى كسى كه زمام قلوب در دست توست به سوى طاعت و تقوى بكشان‌

(91) و از آنچه مايه‌ى شقاوت و سيه‌روزى من است بركنارم دار.

(92) راه خيرات را به روى من بگشاى و مقرر فرماى كه به آسانى بار وظايف خويش را به منزل رسانم و آن چنانكه فرمان داده‌اى به عبادت پردازم‌

(93) و از هلاك و دمار ايمنم فرماى.

(94) و دستم بگير تا در غرقاب فتنه فرو نيفتم و پناهم ده تا منكرات و معاصى آلوده‌ام نسازند.

(95) ميان من و دشمنم قرار گير كه از اغواى من نوميد ماند

(96) و روى از من متاب كه مرا ياراى قهر و خشم تو نيست.

(97) نكند از آن طمع كه در تو دارم مايوس شوم‌

(98) و با ياس از رحمت خود بنيان اميد مرا همچون مردمى كه از خيرات و سعادت بدورند به خاك ميفكن و بر تضرع و استغاثه‌ى من رحمت آور

(99) و عنايت و رعايت خويش را از من باز مگير و به خسران و خيبت و حرمانم مينداز.

(100) از بلايائى كه ديگران را دچار كرده‌اى معافم فرماى و زندگى محمود و مرگ مسعود نصيبم ساز.

(101) اى پروردگار من! از آنچه حسنات را زيان رساند و بركات را بربايد بدورم دار.

(102) پروردگار من! به قبايح و زشتيها دچارم مكن تا ميان مردم رسوا بمانم‌

(103) و چنان كن كه هرگز از ياد تو غافل نمانم و جز ياد تو ياد ديگرى به خاطر نگيرم.

(104) دوستى دنيا را از قلبم به در آور

(105) و توفيقم عنايت فرماى تا با تن تنها در دل شبها به مناجات تو برخيزم و روزها پيشانى تضرع و استغاثه بر خاك درگاه تو گذارم.

(106) عصمتى‌ كرامت كن كه به تو نزديك شوم‌

(107) و عافيتى كرم فرماى تا مشتاقانه به حمد و سپاس تو بپردازم.

(108) مرا به نيات صالحه و خيرات و مبرات بگمار و چنان كن كه نيكو انديشم و نيكو كنم‌

(109) و در آن روز كه روز رستاخيز و محشر اكبر است مرا سرافكنده و رسوا مدار. پروردگار من! ياد خويش را از خاطرم مزداى و شكر نعما و آلايت را از يادم مبر.

(110) رغبتى عنايت كن تا صميمانه به ستايش تو لب بگشايم و سعادتى ببخش تا مشتاقانه از نعمتهاى تو سپاس گويم.

(111) نيكو مى‌دانم كه اگر از گناهانم درگذرى اهليت گذشت و مغفرت دارى و اگر بر قبايح اعمال من پرده‌ى اغماض فرو افكنى سنت الوهيت تو چنين اقتضا كند. بخشش و بخشايش به تو بيشتر مى‌زيبد و عفو و مغفرت شايان خداوندى تست.

(112) آنچنانم زنده‌بدار كه زندگى من با طهارت و تقوى بگذرد و مرور ايام به كام من باشد و آنچنانم بميران كه نور ايمان در ظلمات آن جهان راهنمائيم كند.

(113) مرا در چشم مردم عظيم و عزيز جلوه‌گر ساز و از خلق خود هر چه با غنا و استغنا باشند غنى و مستغنيم فرماى تا دست حاجتم جز به درگاه تو به هيچ درگاه پيش نرود. چنان كن كه حوادث روزگار منزلتم را در اجتماع فرود نياورد و آبرويم را بر خاك نريزد.

(114) شبهاى مرا از بركت عبادت آباد بدار و روزهاى مرا به ياد خويش روشن كن. از عذاب دوزخ معافم گردان‌

(115) و مرا عبرت ديگران مساز.

(116) حلاوت رحمت خويش را به من بچشان و از تحفه‌هاى بهشتى بهره‌ورم ساز.

(117) آن خوف و خشيت به جانم انداز كه‌ همواره از بيم عذاب تو هراسان باشم و آن عشق و اشتياق به من باز ده كه هميشه ديدار تو بجويم و به هواى تو بال و پر باز كنم. و تب على توبه نصوحا و لا تبق معها ذنوبا صغيره و لا كبيره و لا تذرمعها علانيه و لا سريره. توبه‌ام بپذير و با انابتى كه به درگاه تو آورده‌ام گناهم را خواه بزرگ و خواه كوچك، خواه پنهان و خواه آشكار بر من ببخش.

(118) در قلب من نسبت به اهل ايمان عداوتى مگذار و نسبت به آنانكه از من هراسناكند قلب مرا مهربان و ملايم فرماى. جامه‌ى پرهيزگاران بر من بپوش و زبان راستگو در دهانم بگذار

(119) مرا در بهشت برين با اولياى خود همنشين كن و در رديف دوستان خويشم بنشان.

(120) تا خاطرم آرام گيرد و چشمانم روشن شود. در آن روز كه نهانها آشكار شوند رسوايم مكن و زنگ شبهه و غبار ترديد را از قلبم بزداى و نصيبم را از احسان و افضال خويش وافر گردان‌

(121) چنان كن كه من مانند بندگان خالص و مخلص تو به عبادت تو برخيزم و همچون بندگان خالص و مخلص تو با خشوع و خضوع پيشانى به سجده گذارم. توانگرى را با عفت و آسايش و سلامت و گشادگى و اطمينان و عافيت نصيبم كن‌

(122) و حسناتم را با معاصى و سيئات مشوب مساز و آرامشم به فتنه و فساد ميفكن. آبرويم را از شر سئوال و نياز ايمن بدار و دينم را از فسق و فجور پناه ده.

(123) مگذار كه ستمكاران پشتيبان من باشند و دستشان را از آنچه تقدير و امضا فرموده‌اى كوتاه كن. پروردگارا! آنچنان حفظم كن كه دست ستمكاران به من نرسد و درهاى توبه و انابت و رحمت و رافت و روزى وسيع را به روى من بگشاى. انى اليك من الراغبين و اتمم لى انعامك انك خير المنعمين. به سوى تو با رغبت تمام روى آورده‌ام، انعام خويش درباره‌ى من اكمال فرماى. تو از هر منعم و محسن بهتر باشى، اى پروردگار من.

(124) اى پروردگار من! آنچه از عمرم باز مانده در راه حج و عمره به سر رسان و عافيتى بخش كه عاقبتم در جستجوى رضاى تو جميل و نيكو شود.

(125)

(126)

(127)

(128)

(129)

(130)

(131)

(132)

(133)