دعای 47 ( دعای عرفه امام سجاد ) ترجمه لطیف راشدی

(1) حمد و سپاس مخصوص پروردگار جهانيان است.

(2) خداوندا! حمد تو را است كه آفريننده‌ى آسمان و زمين هستى، اى صاحب جلالت و بزرگوارى! اى رب اربابان و معبود هر پرستيده شده و خالق همه‌ى خلق شدگان و وارث همه چيز! هيچ چيزى مثل تو نيست و علم هيچ چيزى از تو پوشيده نيست و بر همه چيز احاطه دارى و تو نسبت به همه چيز نگهبان و مراقب هستى.

(3) تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، يكتا و بى‌همتايى، تنها هستى و مانندى ندارى.

(4) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، بزرگوار و بخشنده‌اى، بزرگى و در نهايت بزرگى هستى كبير و متكبر هستى.

(5) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، بلندمرتبه و متعالى و به شدت انتقام مى‌گيرى.

(6) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، بخشنده و مهربانى، دانا و حكيمى.

(7) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، شنوا و بينايى، قديم و آگاهى.

(8) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، تو بزرگوار و بزرگوارترينى و هميشگى و دائمى هستى.

(9) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، اول هستى قبل از هر كسى و آخر هستى بعد از هر عددى.

(10) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، اى خداوندى كه در نهايت بلند مرتبگى (به بندگانت) نزديك هستى و در عين اين كه به همه نزديك هستى بلندمرتبه‌اى.

(11) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، داراى بها و بزرگوارى و داراى كبريايى و حمد و ستايش.

(12) و تو آن خداوندى كه معبودى جز تو نيست، اى خداوندى كه همه چيز را بدون الگو پديد آوردى، و صورت همه چيز را بدون مثال و نمونه ايجاد نمودى، و پديده‌ها را بدون تقليد و نمونه‌گيرى پديد آوردى.

(13) تو آن خداوندى كه براى همه چيز اندازه‌اى قرار دادى، و هر چيز را براى آنچه از آن خواسته مى‌شود آماده نموده‌اى و آنچه را كه به غير از توست، سر و سامان دادى.

(14) تو آن خداوندى كه براى خلق كردن، كسى تو را كمك نكرد، و هيچ وزير و معاونى تو را يارى ننمود، و براى تو شاهدى (بر خلقت) و نظيرى و مانندى نبود.

(15) و آن خداوندى كه هرگاه اراده كنى، آن كار قطعا انجام خواهد شد و چون داورى كنى، داورى‌ات عادلانه است، و حكم كرده‌اى و حكمت منصفانه بوده است.

(16) تو آن خداوندى كه داراى مكانى نيستى، و در برابر حكومتت، سلطنتى وجود ندارد و برهان و دليلى نمى‌تواند تو را ناتوان سازد.

(17) تو آن خدايى كه تعداد همه‌ى ايشان را مى‌دانى، و براى هر كدام از آنها انتها و پايانى قرار دادى، و هر چيز را به اندازه‌اى معلوم ايجاد نمودى.

(18) تو آن خداوندى كه پرنده‌هاى افكار از درك ذاتت عاجز مانده‌اند، و فهم‌ها از كيفيت تو عاجز شده‌اند، و چشمان جايگاه تو را نمى‌بينند.

(19) تو آن خداوندى كه حد و حدودى ندارى تا محدود شوى، و مانند و مثالى ندارى تا درك شوى و فرزندى نياوردى تا فرزند ديگرى شوى.

(20) و تو آن خدايى كه ضدى ندارى تا با تو دشمنى كند و مانندى ندارى كه بر تو همانند و برترى نمايد، و همتايى براى تو نيست تا با تو به معارضه برخيزد.

(21) تو آن خدايى كه آغاز و اختراع كردى و پديد آوردى و بدون الگو و نمونه آفريدى و هر آنچه را آفريدى نيكو آفريدى.

(22) (اى خداى من) پاك و منزهى، چه والا و بزرگ است شأن تو و چه بلند است جايگاه تو در ميان مكان‌ها، و چه آشكارا حق را از باطل جدا نمودى.

(23) (اى خداى من) پاك و منزهى، اى لطف كننده كه چه بسيار است لطف تو، و اى مهربانى كه مهربانى‌ات فراوان است و اى حكيمى كه علمت چه زياد است.

(24) پاك و منزهى تو! اى پادشاهى كه پادشاهى‌ات با شكوه است و اى بخشنده‌اى كه (سفره‌ى تو) گسترده است، و اى والايى كه (جايگاهت) چه والاست، بهاء و مجد و كبريايى و ستايش مخصوص توست.

(25) پاك و منزهى تو! دست خود را براى خير رساندن بازگذاشته‌اى، و هدايت به وسيله‌ى تو شناخته شده، پس هر كسى تو را براى دين يا دنيا بخواهد، به تو مى‌رسد.

(26) پاك و منزهى تو! هر چه كه بر آن علم دارى در برابر تو خاضع است، و آن كه پايين‌تر از عرش توست، در برابر عظمت خاشع است، و همه‌ى مخلوقاتت در برابرت تسليم هستند.

(27) پاك و منزهى تو! با حواس بدن حس نمى‌شوى، و لمس نمى‌شوى، فريب نمى‌خورى و كسى نمى‌تواند تو را كنار زند و ستيز، دعوا، غلبه، جدال، حيله و مكر كند.

(28) پاك و منزهى تو! راه تو هموار و امر تو موجب رشد است و تويى اى زنده و بى‌نياز.

(29) پاك و منزهى تو! سخنت حكمت‌آميز، فرمانت قطعى، و اراده‌ات ثابت و استوار است.

(30) پاك و منزهى تو! احدى نمى‌تواند اراده‌ات را رد نمايد و كلمات تو را.

(31) پاك و منزهى تو! اى كه آياتت روشن است! اى كه پديدآورنده آسمان‌ها و خالق جهانهايى.

(32) حمد و ستايش مخصوص توست، حمدى كه تا تو هستى آن هم باقى است.

(33) حمد و ستايش مخصوص توست، حمدى كه به سبب نعمتت جاودان باشد.

(34) حمد و ستايش مخصوص توست، حمدى كه برابر با خلقت تو باشد.

(35) حمد و ستايش مخصوص توست، حمدى كه رضايت تو را زياد نمايد.

(36) و حمد و ستايش مخصوص توست، حمدى كه با سپاس هر سپاس گزارى همراه باشد و شكرى كه با شكر هر شاكرى همراه است.

(37) حمد و سپاسى كه جز تو را شايسته نباشد، و به سبب آن جز به تو تقرب نشود.

(38) حمد و سپاسى كه سبب دوام حمد اول، و به دنبال داشتن دوام حمد پايانى است.

(39) حمد و سپاسى كه با گذشت زمان‌ها چند برابر گردد و پشت سر هم افزايش يابد.

(40) حمد و سپاسى كه ملائك حافظ اعمال از شمردن آن درمانند، و آنچه كه نويسندگان اعمال در كتابت مى‌نويسند.

(41) حمد و سپاسى كه پاداش آن نزد تو كامل گردد، پاداش همه‌ى پاداش‌ها را داشته باشد.

(42) حمد و سپاسى كه هم وزن عرش والايت باشد و با كرسى بلندت برابر باشد.

(43) حمد و سپاسى كه ظاهر با باطنش يكى باشد، و باطن آن با نيت راستين باشد.

(44) حمد و سپاسى كه كسى تو را مثل آن سپاس نگفته، و هيچ كسى جز تو فضل آن را نشناسد.

(45) حمد و سپاسى كه هر فردى در افزون كردن آن تلاش كند، يارى گردد و هر كه در رعايت كردن آداب آن كوشش كند، كمك شود.

(46) حمد و سپاسى كه با سپاس هر مخلوقت را در برداشته و حمدى كه هر چه حمد آفريده را داشته باشد.

(47) حمد و سپاسى كه هيچ سپاسى از آن نزديك‌تر به گفتار تو نباشد، و حمد كننده‌تر از كسانى كه تو را حمد گويند، نباشد.

(48) حمد و سپاسى كه به خاطر فراوانى آن به سبب كرمت مايه‌ى افزايش نعمت‌ها گردد، و به خاطر لطف و احسانت آن را پى‌درپى افزايش دهى.

(49) حمد و سپاسى كه به خاطر بزرگوارى شخص تو واجب شده است، و برابر با جلال تو باشد.

(50) بار پروردگارا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست، كه انتخاب شده و برگزيده و گرامى و مقرب پيشگاهت است، بهترين و برترين درود و رحمت خود را بفرست، كامل‌ترين بركاتت را به او عنايت فرما، و سودمندترين رحمتت را نصيب او بگردان.

(51) بار پروردگارا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست، درودى فرست كه پاكيزه باشد و پاكيزه‌تر از آن نباشد و بر او درود و رحمتى بفرست كه بالنده باشد و بالنده‌تر از آن نباشد، درودى كه باعث رضايت او شود و بالاتر از آن درودى نباشد.

(52) بار پروردگارا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت فرست، درودى كه باعث رضايت و افزايش آن رضايت شود، درودى بفرست كه تو را خشنود سازد و بر رضايتت بيفزايد، و بر او درودى بفرست كه به جز آن تو راضى نشوى، و غير از او كسى را سزاورا آن درود ندانى.

(53) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست، چنان كه از رضاى تو بگذرد و ادامه داشتن آن متصل به بقا و هستى تو باشد، و مانند كلماتت كه بى‌پايان است، آن نيز بى‌پايان باشد.

(54) بار پروردگارا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت فرست، درودى كه با درود فرشتگانت، و پيامبرانت و رسولانت و اهل فرمانبردارى‌ات برابر باشد، و درودهاى بندگانت، از جن و انس و اجابت كنندگان دعوتت را دربرگيرد، و درودهاى همه‌ى آفريدگانت و مخلوقاتت را شامل شود.

(55) خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت فرست، درودى كه بر همه‌ى درودهاى قبلى و بعدى احاطه داشته باشد، و بر او و خاندانش درود و رحمت فرست، درودى كه براى تو و ديگران رضايت كننده باشد. درودى كه در كنار درودهاى گذشته آن را مضاعف سازد، و با گذشت روزها چنان بر آن اضافه نمايى كه غير از تو كسى نتواند آنها را بشمرد.

(56) بارالها! بر پاك‌ترين خاندان او درود بفرست، همان‌هايى كه براى اجراى فرمان خود انتخاب كرده‌اى، و آنان را معادن علم خود، و نگهبانان دينت، و جانشين خود بر روى زمين، و حجت و دليل خود براى بندگانت قرار دادى، و با اراده و مشيت خود آنان را از آلودگى و پليدى كاملا پاك نمودى و وسيله‌اى براى رسيدن به خودت، و راهى به سمت بهشت خود قرار دادى.

(57) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست، درودى كه به سبب آن بخشش و كرم خود را نسبت به ايشان بزرگ گردانى، و همه چيز را، هدايا و احسانت، درباره‌ى ايشان كامل كنى، و بهره‌ى سودها و منفعت‌هاى خود را فراوان نمايى.

(58) پروردگارا! بر او و خاندان او درود و رحمت بفرست، درودى كه اول آن حدى و پايان آن انتهايى نداشته باشد.

(59) خداوندا! بر آنان درود بفرست، درودى كه هم وزن عرش و آنچه كه در زير آن است، و به مقدار آنچه كه آسمان‌ها و بالاى آسمان‌هايت را پر مى‌كند، و درودى بفرست درودى به تعداد زمين‌هايت و آنچه كه زير و بين زمين‌هايت است، درودى كه آنان را به پيشگاه تو مقرب نمايد و براى تو و آنان باعث رضايت شود و به مانند آن درودها هميشه پيوسته باشد.

(60) خداوندا! در هر زمان دين خود را به توسط امامى كه براى بندگانت نشانه‌ى هدايت و مشعلى روشنى بخش در شهرهايت قرار دادى، پس از آنكه ريسمان آن امام را به ريسمان خود پيوند زدى، و او را (براى بندگان خود) وسيله‌اى براى رسيدن به رضايت خود قرار دادى، و اطاعت نمودن از او بر همه واجب كردى، و از نافرمانى نمودن او منع نمودى، و امر نمودى كه فرمان او را اطاعت و نواهى او را ترك نمايند، و كسى از او جلو و يا در اطاعت از فرمانش عقب نيفتد، پس او حافظ پناهندگان و پناه اهل ايمان و ريسمان چنگ زنندگان و بهاء جهانيان است.

(61) خدايا! شكر آنچه را بر ولى خود بخشيده‌اى، الهام فرما و به ما نيز شكر نعمت وجود آن گرامى را عنايت فرما، و از طرف خود به او قدرت و توان عطا كن، و به سهولت درهاى پيروزى را بر او بگشا، و با قوى‌ترين تكيه‌گاه خود او را كمك كن، و پشت او را گرم ساز، و بازويش را توانا ساز و به نظر لطف به او بنگر و در سايه‌ى خود و را حفاظت كن، و به وسيله‌ى ملائكه‌ى خود، او را يارى ده و با قدرتمندترين سپاه خود او را كمك كن.

(62) بارالها! به وسيله او كتاب و حدود و شرايع و سنت‌هاى پيامبرت- كه درود خدا بر او و بر خاندان او باد- برپا دار، و آن چه را كه ظالمان از علوم دينى از بين برده‌اند، زنده بگردان، و به وسيله‌ى او زنگار ستم را از راه خود برطرف نما، و ناهموارى را از راهت برطرف كن، و آنهايى را كه منحرف شده‌اند، از سر راه بردار و كسانى را كه مى‌خواهند كجى به وجود آورند، به وسيله‌ى او نابود كن.

(63) الها! دل او را در حق دوستانت نرم گردان، و دست قدرتش را بر دشمنانت غالب بگردان، و رأفت و مهربانى و عطوفت و لطف او را به ما عطا كن، و ما را از گوش دهندگان و مطيعان (امر آنها) قرار بده، و تلاش كنندگان در راه خشنودى، و در يارى كردن و دفاع از او ما را كمك كن، تا اين طريق به سوى تو و رسولت- كه درود و رحمتت بر او و خاندانش باد- تقرب جوييم.

(64) خداوندا! بر آن دوستان ايشان كه به مرتبه‌ى بلند آنان معترضند و راه آنان را مى‌پيمايند، و به دنبال آثارشان مى‌روند و به ريسمان آنان و به ولايت آنان تمسك مى‌جويند، و تسليم فرمان آنان هستند، و در راه اطاعت آنان كوشش مى‌كنند، و منتظر روزهاى آنان هستند، و چشم به سوى آنان دوخته‌اند، درود بفرست؛ درودهايى كه مبارك، پاك و فزاينده در صبحگاه و شامگاه باشد.

(65) (بار پروردگارا!) بر ايشان و بر ارواحشان درود بفرست، و كارشان را بر پايه‌ى تقوى بنا كن، و كارهاى زندگيشان را اصلاح كن، و توبه‌ى آنها را قبول نما، زيرا كه تو توبه‌پذير و مهربانى و بهترين آمرزنده‌اى، و به رحمتت ما را در جايگاه سلامت و امنيت قرار بده اى مهربان‌ترين مهربانان.

(66) خداوندا! اين روز عرفه است، روزى كه شرافت و كرامت و عظمت به آن بخشيدى، رحمت خود را در آن پخش نمودى، و با بخشش خود به بندگانت منت نهادى، و عطا كردنت را در آن بسيار كردى، و به سبب آن به بندگانت تفضل نمودى.

(67) خدايا! من بنده‌ات هستم، بنده‌اى كه قبل و بعد از خلق شدنش به او نعمت عطا كردى، و او را جزء هدايت شدگان در دين خود، و براى عمل به حق خويش او را توفيق دادى، و با رشته‌ى لطف خود او را حفظ نمودى، و او را داخل حزب خود نمودى، و به دوستى با دوستانت و دشمنى با دشمنانت راهنمايى كردى.

(68) سپس به او امر كردى و او اطاعت نكرده و او را بازداشتى و او عمل كرد، و او را نهى نمودى، ولى او مخالفت كرد، نه به سبب دشمنى با تو و نه به خاطر تكبر كردن در مقابلت، بلكه هواى نفس بود كه او را به آنچه كه ترساندى و او را از آن راندى، كشاند و دشمنت و دشمن او آن را در اين كار كمك كرد، و با آنكه تهديد تو را مى‌دانست گناه مى‌كرد، به اميد عفوت و اطمينان به گذشتت، در صورتى كه آن همه نعمت به او دادى، شايسته‌ترين فردى بود كه تو را نافرمانى نكند.

(69) و اين من هستم كه در دست توام و ناچيز، ذليل، خاضع، خاشع، بيمناك و معترف به گناهان بزرگى كه به آنان تن در داده‌ام، و خطاهاى بزرگى كه انجام داده‌ام. به عفو و بخششت اميدوار هستم و به رحمت تو پناهنده و يقين دارم كه كسى غير از تو را پناه نمى‌يابم، و كسى مرا از تو بازنخواهد داشت.

(70) خداوندا! پس به من عطا كن پوششى را كه به گنهكاران مى‌بخشى، عفوت را به من ببخش، و بر من آمرزش خود را منت بنه كه در جايگاه بزرگ تو بزرگ نمى‌نمايد، همان طور كه به شخص اميدوار به آمرزش خود عطا مى‌كنى.

(71) (بار خدايا!) در اين روز از حظ و بهره‌ى خشنودى خود نصيبم نما، و مرا از آن چه نصيب عابدان درگاهت مى‌كنى دست خالى برمگردان.

(72) (خداوندا!) هر چند كه من اعمال شايسته‌ى (بندگان صالحت) را نفرستاده‌ام، ولى توحيد تو و نفى ضد تو و شريك و مانند تو را قبول كرده‌ام و از همان درهايى وارد شدم كه فرمان ورود به آنها را دادى، و به وسيله‌اى به تو تقرب يافته‌ام كه هيچ كس به غير از آن نمى‌تواند به تو برسد.

(73) سپس در ادامه‌ى آن انابه به سوى تو و خوارى و زارى نموده و خوش گمانى و اطمنيان كامل به آنچه كه در پيش توست را قرار دادم و هم چنين اميد به تو بستم كه هيچ وقت اميدوار به تو نااميد نخواهد شد.

(74) و از تو خواهش و درخواست دارم همچون انسانى ناچيز، ذليل، بينوا، تهى‌دست، ترسان و پناه آورنده همراه با ترس و زارى و امان و پناه خواهى، نه از روى گردنكشى همانند متكبران، و نه از روى بلند پروازى كه به اطاعت از خداوند خاطر جمعند، و نه از روى برترى جويى به شفاعت شافعان.

(75) الها! با اين اوصاف، من كمترين كمتران، و ذليل‌ترين ذليلان، و يا اينكه كمتر از ذره هستم. پس اى خداوندى كه در كيفر كردن گنهكاران شتاب نمى‌كنى، خوشى مرفهان را ناگهان نمى‌گيرى، و اى كسى كه از لغزش كنندگان مى‌گذرى و به خطاكاران از روى مهر و محبت مهلت مى‌دهى.

(76) من آن بنده‌ى خطاكار و معترف (به گناهان) و خطاكار و لغزش‌دار هستم.

(77) من آن بنده‌اى هستم كه با جرأت از تو نافرمانى نمودم.

(78) من آن بنده‌اى هستم كه تو را عمدا نافرمانى كردم.

(79) من آن بنده‌اى هستم كه گناهنم را از مردم مى‌پوشاندم، ولى در مقابل تو گناه مى‌كردم.

(80) من آن بنده‌اى هستم كه از بندگانت ترسيدم، ولى خودم را نسبت به تو در امان دانستم.

(81) من آن بنده‌اى هستم كه از قهر تو نهراسيدم و از غضبت نترسيدم.

(82) من آن بنده‌اى هستم كه به نفس خود جنايت كردم.

(83) من آن بنده‌اى هستم كه در گرو گرفتارى خودم هستم.

(84) من آن بنده‌اى هستم كه بى‌حيايم.

(85) من آن بنده‌اى هستم كه گرفتار رنجى طولانى‌ام.

(86) به حق آن كه از ميان خلقت او را برگزيدى، و براى خودت انتخاب نمودى، و به حق آن كسى كه از ميان آفريدگانت اختيار كردى، و او را براى خود برگزيدى، و به حق كسى كه اطاعت از او را به فرمانبردارى و طاعت خود پيوند زدى، و نافرمانى از او را مثل نافرمانى از خود قرار دادى، به حق كسى كه دوستى او را با دوستى خود در كنار هم قرار دادى، و دشمنى با او را با دشمنى خود مرتبط نمودى، در اين روز لباس كسانى را كه از گناه به درگاهت زارى مى‌كنند، به من بپوشان، و در حال توبه به مغفرت تو پناهنده مى‌شوند.

(87) (خداوند!) سرپرستى مرا هم چون سرپرستى كسانى كه اهل فرمانبردارى‌اند و نزد تو جايگاهى دارند، به عهده گير.

(88) (بار خدايا!) به تنهايى آنچه را به كسى كه به عهد تو وفا كرد و در راه تو به زحمت افتاد، و در راه رضاى تو خود را خسته نمود اختصاص بده.

(89) (خدايا!) مرا به سبب كوتاهى در حقت و تجاوز از حدود و احكامت مؤاخذه مكن.

(90) الها! با مهلت دادنم مرا به تدريج سزاوار عقوبت خود مكن، هم چون كسى كه به تدريچ مستحق عقوبت گشته و خير خود را از ما دريغ داشته، و در حالى كه نعمت او به من برسد شريك و همكار تو نيست.

(91) بارالها! مرا از خواب غافلان، و خواب آلودگى مسرفان، و چرت و خواب آلودگى افراد ذليل، بيدار نما.

(92) (خداوندا!) قلبم را در اختيار خود بگير و به مسيرى ببر كه فرمانبردارانت را به آن كار گذاشته‌اى، و كوشش كنندگان در عبادتت را بر آن واداشته‌اى، و مسامحه كاران را با آن نجات داده‌اى.

(93) (بار پروردگارا!) پناهم ده از آنچه كه مرا از تو دور كند، و ميان من و بهره‌ام از تو مانع گردد، و از آنچه كه نزد تو مى‌جويم مرا بازمى‌دارد.

(94) (خداوندا!) طى نمودن راه خيرات به سوى خود را، و پيشى گرفتن از آنچه كه تو امر فرموده‌اى، و رقابت در آنها را به صورتى كه برايم اراده كرده‌اى، برايم آسان بگردان.

(95) (خدايا!) من را همراه سبك شمارندگان تهديدها و وعده‌هايت كه تو آنان را از ميان برمى‌دارى، از بين مبر.

(96) (الها!) و من را جزو كسانى كه در معرض غضب و دشمنى تو قرار گرفته‌اند و آنها را هلاك مى‌كنى، هلاك مكن.

(97) (بارالها!) من را جزو منحرفان از راه خود كه آنان را از بين مى‌برى، از بين مبر.

(98) (بار پروردگارا!) مرا از گرداب‌هاى فتنه نجات بده، و از گلوگاه بلاها خلاص كن، و از غافلگير شدن به خاطر عذابت امان بده.

(99) (خداوندا!) بين من و دشمنى كه گمراهم مى‌كند، و هواى نفسى كه نابودم مى‌كند، و عيبى كه تمام وجودم را مى‌گيرد، حائل بشو.

(100) (خدايا!) از من دورى مكن، هم چون كسى كه بر او خشم گرفته‌اى و از او راضى نمى‌شوى.

(101) (خدايا!) مرا كه اميد به بخشش تو دارم، مأيوس مگردان، تا نااميد از رحمتت چيره شود.

(102) (الها!) آن اندازه كه نتوانم تحمل كنم به من عطا مكن، تا از زيادى محبت تو، تكليفم سنگين شود.

(103) (بار پروردگارا!) مرا از پيشگاهت رها مساز، مانند رها ساختن فردى كه در او خيرى نيست، و تو را به او حاجت و نيازى نيست و نتواند توبه كند.

(104) (خداوندا!) مرا دور مينداز، مثل كسى كه از چشم تو افتاده است، و مانند كسى كه رسوايى از طرف تو تمام او را در برگرفته دورم مينداز، بلكه دستم را بگير و از سقوط افتادگان، ترس گمراهان، لغزيدن فريب خوردگان و ورطه‌ى هلاك شدگان نجاتم بده.

(105) (پروردگارا!) و مرا از آنچه كه گروه بندگان و كنيزانت را به آن مبتلا نموده‌اى، سلامتى بخش، و به درجه‌ى كسى برسان كه به او توجه دارى، و به او نعمت دادى و خشنود هستى، و زندگيش را سعادتمند گرداندى، و جان او را در حال خوشبختى گرفتى.

(106) (خداوندا!) و طوق دورى از آن چه كه حسنات را نابود مى‌كند و بركات را مى‌برد، بر گردنم بيانداز.

(107) (خدايا!) حالت نفرت نسبت به كارهاى ناپسند و فضاحت‌هاى گناهان را بر دل من بپوشان.

(108) (الها!) من را به كارى مشغول مكن كه جز به واسطه‌ى تو به آن نمى‌رسم، تا از چيزى كه غير آن باعث رضايتت از من نمى‌شود، بازمانم.

(109) (پروردگارا!) دنيا آنچه را كه نزد توست بازمى‌دارد، پس دوستى به دنيا را از دلم بركن، و از پيدا كردن وسيله‌اى براى رسيدن به تو مانع مى‌شود، و از رسيدن به درجه‌ى قرب تو من را غافل مى‌سازد.

(110) مناجات براى تو را در تنهايى و در شب و روز برايم زينت ببخش.

(111) (خداوندا!) به من يك نوع عطا كن كه به خوف و خشيت تو نزديكم گرداند، از مرتكب شدن محرمات مرا بازدارد، و از اسارت گناهان بزرگ رهايم سازد.

(112) (بارالها!) من را از آلودگى معصيت‌ها پاك نما، و آلودگى خطاها را از من دور كن، و لباس عافيت را بر من بپوشان.

(113) (پروردگارا!) به توفيق و راهنمايى خود من را كمك كن، و براى داشن نيت صالح، گفتار پسنديده و عمل نيكو مرا يارى نما، و مرا در عوض حول و قوه‌ى خودت به حول و قوه‌ى خودم رها مكن.

(114) (خدايا!) آن روزى كه مرا براى ملاقات خود برمى‌انگيزانى خوار مگردان، و در مقابل دوستانم مرا رسوا مكن، و باعث فراموشى يادت در ذهنم مشو، و شكر كردنم را از من مگير، بلكه هنگامى كه غافلان از نعمت‌هايت غفلت مى‌كنند روح شكرگزارى را نصيبم گردان، و به آنچه را كه به من عطا كرده‌اى به من بفهمان كه تو را ثنا گويم، و اعتراف كنم به آنچه كه به من عنايت كرده‌اى.

(115) (خداوندا!) ميل و رغبتم را به خودت بيشتر و برتر از ميل و رغبت به ديگران كن، و حمد و سپاسم را برتر از حمد و سپاس حمد كنندگان قرار بده.

(116) (خدايا!) در هنگام نيازمندى به تو مرا خوار مكن، و به خاطر اعمالى كه پيش فرستاده‌ام مرا هلاك مكن، همان طور كه دشمنانت را مى‌رانى من را مران، چون كه من تسليم تو هستم و مى‌دانم كه حق با تو است، و تو شايسته هستى به تفضل نمودن، و به احسان كردن عادت دارى، اهل تقوى و اهل آمرزيدن هستى، و تو به بخشيدن شايسته‌ترى تا به عذاب نمودن، و به پوشانيدن خطاها نزديكتر هستى تا بخواهى رسوا سازى.

(117) (خداوندا!) زندگى پاكى را نصيبم كن كه در آن به خواسته‌ام برسم، و به تمام آنچه دوست دارم برسم در حالى كه كارى كه تو نمى‌پسندى ترك نمايم، يا آنچه را نهى كرده‌اى مرتكب نشوم، به حالى مرا بميران كه نور آن از جلو و سمت راستشان، آنها را نورانى مى‌گرداند.

(118) (بارالها!) مرا در نرد خود ذليل و در نزد بندگانت عزيز بدار، و در هنگام خلوت با خودت فروتن، و در بين بندگانت بلندم گردان، و از آنكه نسبت به ما بى‌نياز است مرا از او بى‌نياز كن، فقر و نيازمنديم را به پيشگاهت زياد گردان.

(119) (خدايا!) از شماتت دشمنان، و فرود آمدن بلاء و ذلت و رنج مرا در امانم دار، و آنچه را كه از من اطلاع دارى بپوشان كه اگر بردبارى تو نبود كيفر مى‌كرد، و اگر شكيبايى تو نبود عذاب مى‌نمودى.

(120) (پروردگارا!) هر گاه براى قومى فتنه و يا بدى را اراده كنى، مرا از جمع آنان نجات بده، و چون مرا در دنيا رسوا نساختى در آخرت نيز مرا رسوا مساز.

(121) (خدايا!) نعمت اين دنيا را به نعمت آن دنيا متصل نما، و فوائد قديمت را با تازه‌هاى آن براى من توأم ساز، و به من مهلتى نده كه به خاطر آن سنگدل شوم، من را آن چنان مصيبت زده مكن كه آبرويم برود، و آن قدر خوارم مكن كه قدر و منزلتم را بكاهد، و مرا به عيبى مبتلا مكن كه باعث شود ارزش من دانسته نشود.

(122) (بارالها!) آن چنان مرا مترسان كه (از درگاهت) نااميد شوم، و چنان مرا بيم مده كه هراس در دلم بيفتد. وحشتم را از تهديدت، و پرهيزم را از اتمام حجتت و انذارت، و نگرانيم را در هنگام تلاوت قرآن قرار بده.

(123) (خداوندا!) شبم را آباد كن با بيدار ماندن براى عبادت تو، تنها بودم براى نماز شب، و تجردم براى انس با تو، و خواستن حوايجم به پيشگاه تو، و خواهش مصرانه براى آزاد نمودنم از آتش جهنمت، و پناهنده شدن به تو براى عذابى كه مستحق آن هستم.

(124) (بارالها!) من را براى زمان طولانى در طغيان، سركشى و سرگردانى در گرداب نادانى وامگذار، مرا براى كسى كه خواهان پند است، پند و براى آنان كه عبرت مى‌گيرند، عبرت و باعث فتنه‌ى ناظران قرار مده، مرا در ميان كسانى كه گرفتار مكر تو شده‌اند قرار مده، و ديگرى را به جاى من انتخاب مكن، و نام مرا تغيير مده، و بدنم را تبديل مكن، و مرا مسخره‌ى بندگان و خودت قرار مده و من را جز پيرو رضايت خود قرار مده، و جز براى كيفر رساندن دشمنانت، من را به كارى وامگذار.

(125) (پروردگارا!) خنكى بخششت، شيرينى رحمتت و روح و ريحان و بهشت پر نعمتت را نصيب من گردان، و مزه‌ى مشغول شدن به آنچه را كه تو دوست دارى با غناى بى‌انتهايت و كوشش براى تقرب به پيشگاهت به من بچشان، و هديه‌اى از هدايايت را نصيب من كن.

(126) (بارالها!) تجارتم را سودمند و بازگشتم را بى‌ضرر گردان، من را از مقامت ترسان و به ديدارت مشتاق نما، و توفيق توبه‌ى خالصى را نصيب من گردان كه هيچ گناه كوچك و بزرگى و آشكار و پنهانى برايم باقى نماند.

(127) (خدايا!) كينه‌ى مؤمنين را از دلم بركن، و دلم را نسبت به كسانى كه خاشع پيشگاهت هستند، نرم فرما و با من آن چنان باش كه با بندگان صالحت آن گونه هستى، به زينت متقين بياراى، و برايم ياد درستى در ميان بازماندگان و ذكر پر آوازه‌اى در ميان آيندگان قرار بده، و من را جزو مؤمنين جلودار قرار بده.

(128) (الها!) فراوانى نعمتت را برايم تمام نما، و كرامت‌هاى آن نعمت‌ها را برايم ظاهر و آشكار ساز، و دستم را از فوائد و سودهاى خود پر كن، و گرامى‌ترين مواهب را برايم روانه كن و دوستان پاك خود را در بهشتى كه براى برگزيدگانت زينت داده‌اى همسايه قرار بده، و خلعت‌هاى بزرگ خود را در مقام‌هايى كه براى دوستان خود فراهم كرده‌اى بر من بپوشان.

(129) (خداوندا!) و در نزد خود برايم آرامش قرار بده، مكانى كه در آن سكوت كنم و سبب روشنايى ديده‌ام شود، و من را با گناهان بزرگم مقايسه مكن، و هلاكم مكن در روزى كه رازها فاش مى‌شود، تمام شك و شبهات را از دلم بزدا، و براى وصال به حق، راهى از در رحمت به رويم باز كن، بهره‌ى مواهبم را از بخشش خود زياد گردان، و نصيب‌هاى احسان را از انعامت برايم فراوان گردان.

(130) (پروردگارا!) دلم را به كارى توفيق بده كه بندگان خالصت را بر آن مى‌گمارى، و هنگام غفلت عقل‌ها به قلبم آب زلال طاعت خود را بنوشان، بى‌نيازى، پاكدامنى، آسايش در زندگى، تندرستى، سلامتى، وسعت روزى، آرامش و عافيت را براى من فراهم نما.

(131) (خدايا!) حسابم را به خاطر آلوده شدن به گناهان و (نيايش) خلوت‌هايم را به خاطر مفاسدى كه از آزمايش‌هايت اتفاق افتاده تباه مكن، و آبرويم را به خاطر اين كه از مردم عالم درخواستى داشته باشم، حفظ كن.

(132) (الها!) من را پشتيبان ظالمان، و در از بين بردن كتابت مدد رسانشان قرار مده، و از آن جايى كه نمى‌دانم مرا از همه‌ى بديها نگهبان باش، درهاى توبه و رحمت و مهربانى و رزقت را برايم وسيع گردان، زيرا كه من به تو مشتاق هستم و نعمت خودت را برايم كامل گردان، زيرا كه تو بهترين نعمت دهندگانى.

(133) (خداوندا!) باقى عمرم را در جهت رضايتت به كار حج و عمره قرار بده، اى پروردگار جهانيان! و درود خدا بر محمد صلى الله عليه و آله و آل پاك و پاكيزه‌ى او، و سلام جاودانى بر او و خاندانش باد.