ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 322

عليم و حفيظ را در آن به كار گرفته استفاده می كنيم.

می فرمايد: «إِنِّي حَفِيظٌ» «1» من يك پاسدار واقعی نسبت به عمرم، نسبت به مردم، نسبت به كشور، نسبت به سرمايه های وجودی خود هستم و «عَلِيمٌ» هستم، دانا هستم، دانايی در افق بالا و محاسبه گر.

به دقت می توانم هفت سال فراوانی نعمت را با هفت سال قحطی را، به گونه ای محاسبه كنم كه ملت و كشور دچار تنگنا، مضيقه، سختی، فقر، نداری، تهی دستی نشوند.

تربيت شده مكتب ماديگری يك طرف داستان هم زليخا قرار دارد، او در يك زندگی صد در صد بی محاسبه قرار گرفته است. تمام همت اين زن در اين است كه كامجويی كند و فقط بدن لذت ببرد، بقيه نواحی وجود معطل بماند. عقل رشد نكند، روح رشد نكند، قلب آيينه دار جمال حق نشود، ارزشهای اخلاقی بر اين صفحه نقش نبندد، از كل امور، فقط نگاهی به بدن تنها دارد.

يك لذت گرای بی محاسبه است. و اگر اين گونه حالات در وجود انسان مايه بشود، محال است كه انسان را نسبت به هر حقی راضی كند.

چگونه حالا پروردگار عالم لطفش شامل حال كسی بشود، و اين برنامه ها را كه مايه وجود انسان است از وجود انسان بگيرد و آدم در برابر حق تسليم بشود، ولی اگر ماديگری ريشه در وجود انسان پيدا كند و به قول اميرالمؤمنين عليه السلام طبيعت ثانوی گردد محال است انسان در مقابل حق تسليم بشود.

______________________________
(1)- يوسف (12): 55.