ترجمه نهج البلاغه، ص: 464
حكمت 181
و آن حضرت فرمود: نتيجه كوتاهی در امور پشيمانی، و ميوه احتياط سلامت است.
حكمت 182
و آن حضرت فرمود: در خاموشی از سخن حكيمانه خيری نيست، چنانكه در گفتار خيری وجود ندارد.
حكمت 183
و آن حضرت فرمود: دو دعوت خلاف يكديگر نيست جز اينكه يكی از آنها گمراهی است.
حكمت 184
و آن حضرت فرمود: از زمانی كه حق به من ارائه شد در آن شك نكردم.
حكمت 185
و آن حضرت فرمود: دروغ نگفتم و به من دروغ گفته نشده، و گمراه نشدم و كسی هم به دست من گمراه نگشته.
حكمت 186
و آن حضرت فرمود: آن كه ابتدا به ستم می كند فردا دستش را به دندان می گزد.
حكمت 187
و آن حضرت فرمود: كوچ كردن از دنيا به آخرت سريع است.
حكمت 188
و آن حضرت فرمود: هر كه در برابر حق بايستد هلاك شود.
حكمت 189
و آن حضرت فرمود: هر كه را صبر نجات ندهد بی تابی هلاك كند.
حكمت 190
و آن حضرت فرمود: شگفتا! آيا خلافت به دليل مصاحبت با پيامبر برپا می شود، ولی با مصاحبت و خويشی به وجود نمی آيد؟!
[در اين معنا شعری از حضرت روايت شده كه چنين است:]
اگر با شورا حكومت را به دست گرفتی،
چه شورايی بود كه رأی دهندگانش غايب بودند؟
و اگر از طريق خويشی با پيامبر بر طرف مقابل حجت آوردی
ديگری نسبت به پيامبر از تو سزاوارتر و نزديكتر بود.
حكمت 191
و آن حضرت فرمود: انسان در دنيا هدفی است كه مرگها به جانب او تير می اندازند، و غارت شده ای است كه بلاها به سويش می شتابند. با هر نوشيدنش