ترجمه نهج البلاغه، ص: 464

حكمت 181

و آن حضرت فرمود: نتيجه كوتاهی در امور پشيمانی، و ميوه احتياط سلامت است.

حكمت 182

و آن حضرت فرمود: در خاموشی از سخن حكيمانه خيری نيست، چنانكه در گفتار خيری وجود ندارد.

حكمت 183

و آن حضرت فرمود: دو دعوت خلاف يكديگر نيست جز اينكه يكی از آنها گمراهی است.

حكمت 184

و آن حضرت فرمود: از زمانی كه حق به من ارائه شد در آن شك نكردم.

حكمت 185

و آن حضرت فرمود: دروغ نگفتم و به من دروغ گفته نشده، و گمراه نشدم و كسی هم به دست من گمراه نگشته.

حكمت 186

و آن حضرت فرمود: آن كه ابتدا به ستم می كند فردا دستش را به دندان می گزد.

حكمت 187

و آن حضرت فرمود: كوچ كردن از دنيا به آخرت سريع است.

حكمت 188

و آن حضرت فرمود: هر كه در برابر حق بايستد هلاك شود.

حكمت 189

و آن حضرت فرمود: هر كه را صبر نجات ندهد بی تابی هلاك كند.

حكمت 190

و آن حضرت فرمود: شگفتا! آيا خلافت به دليل مصاحبت با پيامبر برپا می شود، ولی با مصاحبت و خويشی به وجود نمی آيد؟!

[در اين معنا شعری از حضرت روايت شده كه چنين است:]

اگر با شورا حكومت را به دست گرفتی،

چه شورايی بود كه رأی دهندگانش غايب بودند؟

و اگر از طريق خويشی با پيامبر بر طرف مقابل حجت آوردی

ديگری نسبت به پيامبر از تو سزاوارتر و نزديكتر بود.

حكمت 191

و آن حضرت فرمود: انسان در دنيا هدفی است كه مرگها به جانب او تير می اندازند، و غارت شده ای است كه بلاها به سويش می شتابند. با هر نوشيدنش