ترجمه نهج البلاغه، ص: 463

حكمت 163

و آن حضرت فرمود: تهيدستی مرگ بزرگتر است.

حكمت 164

و آن حضرت فرمود: كسی كه حق كسی را رعايت كند كه حق وی را رعايت نمی نمايد هر آينه او را بندگی كرده.

حكمت 165

و آن حضرت فرمود: در معصيت خالق، طاعتی برای مخلوق نيست.

حكمت 166

و آن حضرت فرمود: مرد را به تأخير حقّش سرزنش نكنند، او را برای ستاندن چيزی كه حق او نيست ملامت نمايند.

حكمت 167

و آن حضرت فرمود: خودپسندی مانع افزايش كمال و مال است.

حكمت 168

و آن حضرت فرمود: مرگ نزديك است، و زمان با هم بودن اندك.

حكمت 169

و آن حضرت فرمود: برای آن كه دو چشم بازد دارد، صبح روشن است.

حكمت 170

و آن حضرت فرمود: ترگ گناه آسان تر از طلب توبه است.

حكمت 171

و آن حضرت فرمود: چه بسا يك خوردن، انسان را از خوردنهای بسيار منع كند.

حكمت 172

و آن حضرت فرمود: مردم دشمن آنچيزی هستند كه نمی دانند.

حكمت 173

و آن حضرت فرمود: آن كه به استقبال آراءِ معتبره رود موارد اشتباه را بشناسد.

حكمت 174

و آن حضرت فرمود: آن كه برای خدا نيزه خشم را تيز كند بر كشتن سخت ترين اهل باطل قوی گردد.

حكمت 175

و آن حضرت فرمود: به وقتی كه از چيزی می ترسی خود را در آن انداز، زيرا شدت حذر كردن، از آنچه از آن می ترسی بزرگتر است.

حكمت 176

و آن حضرت فرمود: ابزار رياست دارا بودن قدرت تحمّل مشكلات است.

حكمت 177

و آن حضرت فرمود: بدكار را با پاداش دادن به نيكوكار تنبيه كن.

حكمت 178

و آن حضرت فرمود: بدی را با كندن از سينه خود از سينه ديگران بركن.

حكمت 179

و آن حضرت فرمود: لجاجت تدبير صواب را از باطن بيرون می برد.

حكمت 180

و آن حضرت فرمود: طمع بندگی طائمی است.