ترجمه نهج البلاغه، ص: 498
حكمت 387
و آن حضرت فرمود: خيری كه پس از آن عذاب خداست خير نيست، و رنجی كه پس از آن بهشت است رنج نيست. هر نعمتی پايين تر از بهشت كم ارزش، و هر بلايی پست تر از جهنم عافيت است.
حكمت 388
و آن حضرت فرمود: بدانيد از جمله بلاها تهيدستی، و سخت تر از آن بيماری جسم، و سخت تر از بيماری جسم بيماری قلب است. و بدانيد از جمله نعمت ها ثروت، و برتر از ثروت سلامت جسم، و برتر از سلامت جسم تقوای قلب است.
حكمت 389
و آن حضرت فرمود: كسی كه عملش او را كُند نمايد نسبش او را تند نكند. و در روايتی ديگر است: كسی كه مقام خود را از دست داد منزلت پدرانش به او نفعی ندهد.
حكمت 390
و آن حضرت فرمود: مؤمن را سه ساعت است: ساعتی كه در آن با خداوند راز و نياز می كند، و ساعتی كه در آن به ترميم معاش اقدام می نمايد، و ساعتی كه در آن از لذتهای حلال و نيكو بهره می گيرد. عاقل را نرسد كه جز برای سه چيز سفر كند:
اصلاح معاش، يا گام نهادن در امر معاد، يا كام بردن از غير حرام.
حكمت 391
و آن حضرت فرمود: به دنيا بی رغبت باش تا خداوند تو را به زشتی های آن بينا نمايد، و بی خبر نباش كه از تو بی خبر نيستند.
حكمت 392
و آن حضرت فرمود: سخن گوييد تا شما را بشناسند، كه مرد در زير زبانش پنهان است.
حكمت 393
و آن حضرت فرمود: آنچه از دنيا پيش تو آيد برگير، و آنچه از تو روی بگرداند روی بگردان، اگر چنين نكردی در طلب روزی زياده روی مكن.
حكمت 394
و آن حضرت فرمود: چه بسا سخنی كه اثرش از حمله مؤثّرتر است.
حكمت 395
و آن حضرت فرمود: به اندازه ای كه بتوان قناعت نمود بس است.
حكمت 396
و آن حضرت فرمود: مرگ نه پستی و خواری، و خوشنودی به اندك نه دست