ترجمه نهج البلاغه، ص: 447
بندگان به بيهودگی نفرستاده، و آسمانها و زمين و آنچه بين آنهاست را بر وجه باطل نيافريده، «اين گمان مردمی است كه كافر شدند، پس وای بر كافران از عذاب دوزخ».
حكمت 79
و آن حضرت فرمود: حكمت را هر جا هست فراگيريد، كه حكمت در سينه منافق هم هست، در آنجا قرار نمی گيرد تا بيرون آيد و در سينه مؤمن با ديگر يارانش آرام گيرد.
حكمت 80
و آن حضرت در همين زمينه فرمود: حكمت گمشده مؤمن است، پس حكمت را فراگير گرچه از اهل نفاق باشد.
حكمت 81
و آن حضرت فرمود: قيمت هر مرد كاری است كه آن را نيكو انجام می دهد. اين سخنی است كه نمی توان برايش قيمت گذاشت، و حكمتی را با آن سنجيد، و كلامی را با آن برابر نمود.
حكمت 82
و آن حضرت فرمود: شما را به پنج برنامه وصيت می كنم كه اگر برای يافتنش مشقت سفری سخت را عهده دار شويد هر آينه سزاوار است: احدی از شما جز به پروردگارش اميد نبندد، و جز از گناهش وحشت نكند، و از اعلامِ «نمی دانم» به وقت پرسش شدن از چيزی كه نمی داند حيا نكند، و از آموختن علمی كه دارا نيست شرم ننمايد. و بر شما باد به شكيبايی، چه اينكه شكيبايی نسبت به ايمان به منزله سر نسبت به بدن است؛ در بدنی كه سر نيست، و در ايمانی كه شكيبايی نيست خيری نيست.
حكمت 83
و آن حضرت به مردی كه در ستايش حضرت افراط كرد ولی نظر خوبی درباره آن حضرت نداشت فرمود: من از آنچه می گويی پايين تر، و از آنچه در اعتقاد داری برترم.
حكمت 84
و آن حضرت فرمود: به جا ماندگان از جنگ عددشان پايدارتر، و توالد و تناسلشان
