ترجمه نهج البلاغه، ص: 456

صاحبان سراهای وحشت زا، و مكانهای بی آب و گياه، و قبرهای تاريك؛ ای خاكيان، ای غريبان، ای بی كسان، ای وحشت زدگان، شما ما را پيشرويد كه بر ما پيشی جستيد، و ما شما را پيرويم كه به دنبال شما می رسيم. اما خانه ها: غير شما در آن ساكن شدند، امّا همسران: ديگران با آنان ازدواج كردند، اما اموال: همه آنها تقسيم شد. اين است خبری كه نزد ماست، خبر آنچه نزد شماست چيست؟ پس رو به جانب ياران كرد و فرمود: اگر به آنان اجازه سخن می دادند به شما می گفتند كه بهترين توشه تقواست.

حكمت 131

آن حضرت شنيد مردی به نكوهش دنيا برخاسته، فرمود: ای كسی كه دنيا را نكوهش می كنی، در حالی كه به نيرنگ آن فريفته ای، و به اباطيلش گول خورده ای، آيا فريفته دنيايی و آن را مذمت می نمايی؟! تو بر گردن دنيا گناه بار می كنی يا دنيا بر گردن تو؟ چه زمان دنيا تو را سرگردان كرد يا چه وقت فريبت داد؟ آيا به جايگاهی كه پدرانت افتادند و پوسيدند تو را فريفت؟ يا به خوابگاه مادرانت در زير خاك؟

چه اندازه به دستهايت به رفع بيماری اقدام كردی! و چه بيمارانی را كه مراقبت نمودی! شفای آنان را خواهان شدی، و از طبيبان تدبير علاج آنان را درخواست كردی، ولی بامدادان دارويت به آنان بهبودی نمی داد، و گريه ات به آنان سودی نمی بخشيد، ترس تو برای احدی از آنان نفع نداشت، و درباره او آنچه را خواهانش بودی به آن نرسيدی، و مرگ را به نيرويت از او دفع نكردی. دنيا با وضعی كه برای او پيش آورد وضع تو را هم روشن ساخت، و با قربانگاه او قربانگاه تو را نماياند.

همانا دنيا سرای راستی است برای كسی كه با آن به راستی برخورد كند، و خانه عافيت است برای آن كه آن را فهميد، و محلّ توانگری است برای آن كه از آن توشه گرفت، و جای پند است برای كسی كه با آن پند گيرد. مسجد عاشقان خدا، و جايگاه نماز فرشتگان، و محل فرود آمدن وحی، و تجارتخانه اولياءِ خداست،