ترجمه نهج البلاغه، ص: 49

همكارشان بودم، پس خودشان هم از اين خونريزی نصيب دارند، و اگر بدون دخالت داشتن من، خودشان عهده دار آن بودند عقوبتی جز بر آنان نيست، و بزرگترين دليلشان به ضرر خود آنهاست. از پستانی كه خشك شده، شير می خواهند، و زنده كردن بدعتی را كه مرده است می طلبند. آه چه دعوت كننده زيانكاری! دعوت كننده كيست؟ و به چه چيز اجابت می شود؟ من به حجت خدا و آگاهی او درباره اينان راضيم. اگر سر بر تابند تيغ تيز حواله آنان می كنم، كه تيغ تيز درمان ايشان از باطل، و ياری دهنده حق است. شگفتا! از من می خواهند به ميدان جنگ آيم، و در نبرد با آنان صبر ورزم! مادر به عزايشان بشيند، تاكنون كسی مرا از نبرد نترسانده، و از شمشير به وحشت نينداخته. من به پروردگارم يقين دارم، و شبهه ای در دينم ندارم.

23 از سخنان آن حضرت است

در دلداری به تهيدستان و تأديب ثرومندان

پس از ستايش حق، تقديرات آسمانی همانند دانه های باران بيش و كم به هر كسی در زمين بر اساس تقسيم الهی می رسد، هر گاه يكی از شما اهل و مال، و وجود برادر دينی خود را اضافه تر از خويش ديد، بر او حسد نورزد، چه اينكه فرد مسلمان زمانی كه جامه پستی به بر ننموده، و آبرو از دست نداده تا تنگ نظرانی كه دچار خواريند، به سرزنشش برخيزند، همانند قمار بازی است كه با اولين تير خود احتمال بردن دارد، بدون اينكه در انتظار باختن باشد. همچنين انسان مسلمانی كه به دور از خيانت است به انتظار يكی از دو برنامه نيكو از سوی خداست: يا خداوند او را به جهان ديگر ببرد، كه در آنجا آنچه نزد خدا دارد برای او