ترجمه نهج البلاغه، ص: 92

ای مردم، زهد عبارت از كوتاهی آرزو، شكر نزد نعمت، و كناره گيری از محرمات است. اگر (جمعِ) اين سه واقعيت از شما دور شد، حداقل اينكه حرام، بر صبر شما شما غلبه نكند، و به فراموشی شكر نعمت دچار نشويد، زيرا خداوند به وسيله حجت های آشكار و روشن، و كتابهايی كه عذر بيّن و واضح خدا بر بندگان است جای عذری برای شما باقی نگذارده است.

81 از سخنان آن حضرت است

در وصف دنيا

چه بگويم از خانه ای كه ابتدايش سختی، و سرانجامش نيستی است. در حلالش حساب، و در حرامش كيفر است. ثروتمندش دچار فتنه و آزمايش، و تهيدستش گرفتار اندوه است. آن كه در طلبش كوشيد به آن دست نيافت، و آن كه زحمتی نكشيد خود به او روی نمود. هر كه به ديده عبرت به آن نگريست او را بينا كرد، و هر كس به چشم خريداری به آن نظر نمود او را به نابينايی دچار ساخت.

مؤلف: هر كه در اين گفتار امام عليه السلام خوب بينديشد: «هر كه به ديده عبرت آن نگريست...» معنايی بس عجيب و هدفی بی نهايت دور دست در آن می يابد كه هرگز به نهايت و غور آن نتوان رسيد، به ويژه آن گاه كه جمله «و هر كس كه به چشم خريدياری به آن نظر نمود...» را در كنار آن قرار دهد، زيرا فرق ميان «آن را واسطه ديد قرار داد» با «آن را منظور نظر قرار داد» را بسيار واضح و روشن و عجيب و آشكار می يابد.