ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 27

داشته باشد. اگر شما تا پايان روزگار هم كه زنده باشيد و اين نمازها را بخوانيد، به همين شكل، پاداش آن را به شما برمی گردانند. در مسجد پيامبر صلی الله عليه و آله هر يك ركعت نماز، پاداش ده هزار ركعت را دارد. وقتی انسان به زيارت سيدالشهدا عليه السلام می رود، حتی اگر با هواپيما و ماشين برود، از درِ خانه تا حرم أبی عبداللَّه، در برابر هر قدم، ثواب يك حج و عمره قبول شده به او می دهند. «1» خزانه و كَرم بی نهايت است. اين ها در برابر كارهای مستحب است.

در امور واجب نيز اين چنين است؛ مثلًا درباره روزه می فرمايد: «الصوم لی» روزه مال من است. تو اين اندازه ظرفيت نداری كه روزه مال تو باشد. روزه مال من است و هيچ كس در اين عالم، نمی تواند پاداش روزه را حساب كند.

«و أنا أجزی» «2» پاداش روزه، در روز قيامت، بر عهده من است كه در آن روز، به تو عطا می كنم.

______________________________
(1)- وسائل الشيعة: 14/ 419، باب 37، حديث 19496؛ «عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ قَالَ قُلْتُ لَأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام إِنَّهُمْ يَرْوُونَ أَنَّ مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ عليه السلام كَانَتْ لَهُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ قَالَ مَنْ زَارَهُ وَ اللَّهِ عَارِفاً بِحَقِّهِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ.»

وسائل الشيعة: 14/ 419، باب 37، حديث 19502؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا أَدْنَی مَا لِزُوَّارِ الْحُسَيْنِ عليه السلام فَقَالَ لِي يَا عَبْدَ اللَّهِ إِنَّ أَدْنَی مَا يَكُونُ لَهُ أَنْ يُحْفَظَ فِي نَفْسِهِ وَ مَالِهِ حَتَّی يَرُدَّهُ إِلَی أَهْلِهِ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ كَانَ اللَّهُ أَحْفَظَ لَهُ.»

وسائل الشيعة: 14/ 420، باب 37، حديث 19503؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَخْرُجُ إِلَی قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةٌ لِذُنُوبِهِ ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّی يَأْتِيَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ وَ قَالَ عَبْدِي سَلْنِي أُعْطِكَ وَ ادْعُنِي أُجِبْكَ اطْلُبْ شَيْئاً أُعْطِكَ سَلْنِي حَاجَةً أَقْضِهَا لَكَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام وَ حَقٌّ عَلَی اللَّهِ أَنْ يُعْطِيَ مَا بَذَلَ.»

(2)- الكافي: 4/ 63، حديث 6؛ وسائل الشيعة: 10/ 397، باب 1، حديث 13679؛ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی يَقُولُ الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي عَلَيْهِ.»