ترجمه نهج البلاغه، ص: 71

به آمرزشش يأس راه ندارد، و در بندگيش عار و ننگ نمی باشد. خدايی كه رحمتش زايل نمی گردد، و نعمتش مفقود نمی شود. دنيا خانه ای است كه فنا بر آن مقدر شده، و بر اهلش كوچيدن حتم گشته، در كامها شيرين، و در نظرها سبز و خرّم، به سوی خواهانش شتابان می آيد، و در دل نظر كننده اش عشق خود را جا می كند. از اين دنيا با بهترين توشه ای كه فراهم نموده ايد كوچ كنيد، و فوق اندازه كفاف در آن نخواهيد، و بيش از آنچه برای زندگی لازم است از آن نطلبيد.

46 از سخنان آن حضرت است

به هنگامی كه برای حركت به شام تصميم گرفت

خداوندا، به تو پناه می برم از سختی سفر، و غم و اندوه بازگشت، و از آنچه در اهل و مال و فرزندم زشت بينم. بارالها، تو يار سفر، و جانشين در خانواده ام هستی، و كسی جز تو قدرت بر اين دو كار ندارد، زيرا برای جانشين، توانايی همراهی با مسافر نيست، و همراه مسافر هم قدرت جانشينی ندارد.

ابتدای اين سخن از رسول حق صلّی اللَّه عليه وآله روايت شده، و دنباله پس ا زآن را اميرالمؤمنين عليه السّلام با بليغ ترين سخن و نيكوترين تكميل و از «ولايَجْمَعُهُما» به بعد به پايان برده است

47 از سخنان آن حضرت است

درباره كوفه