ترجمه نهج البلاغه، ص: 86
70 از سخنان آن حضرت است
در سرزنش اهل عراق
پس از سپاس حق، ای اهل عراق، شما همچون زن حامله ای هستيد كه باردار شده، و پس از دوران بارداری طفل مرده بزايد و شوهرش بميرد، و دوره بيوگيش طولانی شود، و دورترين اشخاص ارثش را ببرند. بدانيد به خدا قسم آمدنم به سوی شما از روی اختيار نبود، اضطرار مرا به سوی شما كشيد. به من خبر رسيده كه شما می گوييد: علی دروغ می گويد! خدا شما را بكشد! بر چه كسی دروغ بندم؟
بر خدا؟ من اولين كسی هستم كه به حق ايمان آوردم. يا بر پيامبر خدا؟ من نخستين فردی هستم كه او را تصديق نمودم. نه هرگز به خدا قسم، اما سخنانی است كه از پيامبر گرفته ام كه شما از آن غايب بوديد، و لياقت شنيدن آن را نداشتيد. مادرِ، آن ياوه گويی كه گفت: «علی دروغ می گويد» به عزا بنشيند! اگر ظرفيت داشته باشد علم و حكمت را رايگان در اختيارش می گذارم، «و در آينده حقيقت آنچه را به شما خبر دادم خواهيد دانست».
70 از سخنان آن حضرت است
كه در آن درود فرستادن بر پيامبر صلی الله عليه و آله ا تعليم می دهد
بار خدايا، ای گستراننده زمينهای گسترده، و نگاه دارنده آسمانهای برافراشته، و ای آفريننده دلها بر اساس فطرت، چه بدبخت آن و چه خوشبخت آن، شريفترين درودهايت، و افزونترين بركاتت را بر محمّد بنده و رسول خدا قرار ده، رسولی كه ختم كننده نبوت، و باز كننده راههای بسته، و آشكار كننده حق بر مبنای حق
