ترجمه نهج البلاغه، ص: 139

و سوارانش شريف. راهش تصديق، نشانه اش اعمال شايسته، پايانش مرگ، ميدان تمرينش دنيا، محل گرد آمدن مسابقه گذارانش قيامت، و جايزه مسابقه اش بهشت است.

از اين خطبه است در وصف پيامبر صلّی اللَّه عليه وآله

تا آنكه پيامبر شعله ای برای خواستار نور برافروخت، و نشانه ای برای وامانده در گمراهی روشن ساخت. خداوندا، او امين و مورد اعتماد تو، و گواه حضرتت در قيامت، و نعمتی است كه به رسالت فرستادی، و رحمتی است كه به حق گسيل داشتی. الهی، بهره ای وافر از عدالت خود به او عنايت فرما، و از احسانت پاداشی صد چندان به او كرامت كن. خدايا، بنايش را از همه بناها بالاتر قرار ده، و او را بر سفره مهمانيت گرامی دار، و مقامش را نزد خود شريف گردان، و او را از جانب خود بالاترين درجه بهشتی بخش، و از رفعت و فضيلت بهره مندش ساز، و ما را بدون دچار شدن به رسوايی و گرفتار شدن به پشيمانی و آلوده شدن به انحراف و پيمان شكنی و گمراهی و گمراه كردن و فريب خوردگی، در زمره او محشور فرما.

مؤلف: اين خطبه پيش از اين ذكر شد و ما به جهت اختلاف در دو روايت، آن را دوباره در اين قسمت آورديم.

و از اين خطبه است در خطاب به يارانش

از كرامت خدا به منزلت و مقامی رسيده ايد كه به خاطر آن كنيزان شما احترام می شوند، و همسايگانتان مورد حسن روابط و دوستی قرار می گيرند، و آنان كه شما برتر از آنها نيستيد، و بر آنان حقّی نداريد شما را تعظيم می كنند، و كسانی كه از غلبه شما نمی ترسند، و حكومت و تسلطی بر آنان نداريد از شما وحشت دارند. اينك