ترجمه نهج البلاغه، ص: 166

ازدحامشان ظاهر می شود همهمه می نماييد، نه حقّی را می گيريد، و نه ستمی را منع می كنيد. اين شما و اين راه حق، نجات از برای كسی است كه خود را در راه آن اندازد، و هلاكت برای شخصی است كه درنگ نمايد.

124 از سخنان آن حضرت است

در ترغيب يارانش به جهاد

زره پوش را پيش اندازيد، و بی زره را پشت سر قرار دهيد، دندانها را به هم بفشاريد كه در برابر فرود آمدن شمشيرها بر فرق سر پايدارتر است، در برابر نوك نيزه ها خود را بپيچيد، كه در برگرداندن نيزه دشمن اثرش بيشتر است، به دشمن خيره نشويد كه موجب افزايش قوّت قلب و آرامش دلهاست، فريادها را خاموش كنيد زيرا سستی و ترس را بهتر برطرف می سازد، پرچم را به اين طرف و آن طرف متمايل و دور آن را خالی ننمايد، و آن را جز به دست دلاوران و آنان كه از مال و جان شما دفاع می كنند ندهيد، قطعاً آنان كه در برابر حوادث ايستادگی می كنند همانانند كه بر گِرد پرچم خود دور زده، آن را از هر طرف و از پس و پيش مواظب هستند، نه از آن عقب می افتند تا تسليم دشمن كنند، نه از آن پيشی می گيرند تا تنهايش گذارند. هر كس در برابر هماوردش بايستد، و برادرش را با جان خود ياری دهد، و حريفش را به او وامگذارد، كه او برابر دو حريف قرار بگيرد، يكی حريف خودش و ديگر حريف برادرش. به خدا قسم اگر از شمشير دنيا فرار كنيد از شمشير آخرت سالم نخواهيد ماند، شما اشراف عرب هستيد و از بزرگترين برجستگان، در فرار از جهاد خشم خدا نهفته و ذلّت قطعی و ننگ ابدی وجود دارد. فراری بر عمر خود نيفزايد، و بين فراری و روز مرگش مانعی ايجاد نشود. آن كه با جهاد به جانب