ترجمه نهج البلاغه، ص: 167

خدا روی كند چون تشنه ای است كه به چشمه آب وارد می شود. بهشت در سايه نيزه هاست. امروز خبرهای پنهان (از باطن بددلان و روحيه شجاعان) آشكار می شود. به خدا قسم من به روياروی با دشمن از اشتياق آنان به وطنهايشان مشتاق ترم.

خدايا، اگر دشمنان ما حق را نپذيرفتند، جمعيّتشان را پريشان ساز، اتّحادشان را قرين تفرقه گردان، و آنان را به خاطر خطاهايشان به هلاكت انداز. بدانيد دشمن جای خود را از دست ندهد جز با نيزه های پی در پی شما كه زخم كاری به آنان بزند، ضربه ای كه فرقشان را بشكافد، و استخوانها را بشكند، و بازوها و قدمها را جدا سازد، و تا وقتی كه گروهها پی در پی به آنان حمله برند، و سواران بر آنان هجوم كنند و صفهايشان را در هم شكنند، و لشكريان از پس لشكريان به شهرهايشان درآيند، و سم اسبانتان سرزمين های متصل و روبروی هم آنها را در هم بكوبد، و اطراف كشتزارها و مراتعشان را زير لگد قرار دهد.

می گويم: «دعق» به معنای كوبيدن است، يعنی اسبان زمين های ايشان را به سم خود بكوبد. «نواحر الأرض» زمين های روبروی هم است گفته می شود: «منازل بنی فلان تتناحر»: يعنی منزلهای فلان طايفه برابر يكديگر است.

125 از سخنان آن حضرت است

در رابطه با خوارج وقتی كه حَكَميت را انكار كردند، در اين كلام اصحاب خود را نسبت به حكميت سرزنش می نمايد. و درباره آنان می گويد:

ما مردمان را حَكَم قرار نداديم، قرآن را حَكَم كرديم، و اين قرآن خطی است