ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 297
يك عمر هم عمر خانمی بود كه به فرهنگ مادی آلوده بود كه با اختيار خود، زمان محدود را به موج شهوات حرام و مجالس لغو و بازی گری و بطالت تبديل كرد.
خداوند از اين مجالس، كه قاتل عمر است، اسم می برد:
«فِي جَنَّاتٍ يَتَساءَلُونَ* عَنِ الْمُجْرِمِينَ» «1»
اشراف بهشتيان بر جهنّميان
وقتی بهشتی ها در بهشت قرار می گيرند، خداوند به ايشان اشرافی بر جهنمی ها می دهد كه بدانند و لمس كنند از چه تنگنايی رها شده اند و با بيداری از چه چاه عميقی رد شده اند! خداوند به آنان اجازه می دهد كه با جهنمی ها سخن بگويند:
«ما سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ» «2»
چه چيزی شما را به اين جا كشيد؟ آنان چهار جواب می دهند: يكی اين كه
______________________________ (1)- مدثر (74): 40- 41؛ «در بهشت ها از يك ديگر می پرسند.* از روز و حال گنهكاران.»
(2)- مدثر (74): 42؛ « [به آنان رو كرده ] می گويند: چه چيز شما را به دوزخ وارد كرد؟»
