ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 108

او می بيند كه يك زن و مرد نامحرم كه فقط به هم دست می دهند، «1» مقدمه لرزش عرش الهی است؛ چون مقدمه آلوده كردن يك مملكت و يك ملت است.

يوسف اين ها را می بيند. در قرآن و روايات مطرح است كه اين طرفی ها در تاريكی مطلقی به سر می برند و آن چه برای ايشان مطرح است، شكم و شهوت است، اما آن طرف، درِ همه ارزيابی ها برای ايشان باز است و شايسته هم ارزيابی می كنند.

آنان حاضر نيستند چنين داد و ستدی را انجام دهند و خدا را به شيطان و كرامت را به پستی بفروشند.

جائی كه پشيمانی سودی ندارد

يك اقرار هم از نفس خود زليخا بشنويد. اين وقتی است كه می خواهند يوسف را از زندان آزاد كنند. وقتی است كه شهوت آتشين فرو نشسته است و نزديك هجده- نوزده سال از آن قضايا گذشته است. در پايان عمر، به ويژه گناه كاران حرفه ای، وضع بدی پيدا می كنند:

«فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ» «2»

همه نديدنی ها را درباره خود خواهی ديد. اين لحظه اوج پشيمانی است:

______________________________
(1)- من لايحضره الفقيه: 4/ 13، باب ذكر جمل من مناهي النبي صلی الله عليه و آله، حديث 4968؛ وسائل الشيعة: 20/ 195، باب 105، حديث 25412؛ «عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليه السلام قَالَ نَهَی رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه و آله. مَنْ صَافَحَ امْرَأَةً تَحْرُمُ عَلَيْهِ فَقَدْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ عز و جل وَ مَنِ الْتَزَمَ امْرَأَةً حَرَاماً قُرِنَ فِي سِلْسِلَةٍ مِنْ نَارٍ مَعَ شَيْطَانٍ فَيُقْذَفَانِ فِي النَّار ....»

(2)- ق (50): 22؛ «پس ما پرده بی خبری را از ديده [بصيرت ] ات كنار زديم؛ در نتيجه، ديده ات امروز بسيار تيزبين است.»