ترجمه نهج البلاغه، ص: 453
[معنی اين فراز اين است كه محنت و ناراحتی بر او سخت گردد و مصائب به جانب او شتاب گيرد. اين چنين نشود جز با پرهيزكاران و نيكان و برگزيدگان اخيار. و اين مانند گفته آن حضرت است كه:]
حكمت 112
هر كس ما اهل بيت را دوست دارد بايد برای پوشيدن جامه تهيدستی مهيّا باشد.
و گفتار حضرت بر مبنای ديگری تأويل شده كه اينجا محل بيان آن نيست.
حكمت 113
و آن حضرت فرمود: ثروتی سودمندتر از عقل، و تنهايی ای ترسناك تر از خودپسندی، و عقلی چون تدبير، و بزرگواری ای مانند تقوا، و همنشينی چون حسن خلق، و ميراثی مانند ادب، و رهبری چون توفيق، و تجارتی مثل عمل صالح، و سودی مانند ثواب، و پارسايی ای چون بازايستادن در شبهه، و زهدی مانند نخواستن حرام، و دانشی همانند انديشه، و عبادتی چون ادای واجبات، و ايمانی مانند حيا و شكيبايی، و حَسَبی چون فروتنی، و شرفی مثل دانش، و عزّتی چون بردباری، و پشتيبانی ای استوارتر از مشاورت نيست.
حكمت 114
و آن حضرت فرمود: چون صلاح و نيكی بر مردم زمان غالب گردد اگر كسی به كسی كه از او رسوايی ای ظاهر نشده گمان بد برد قطعاً ستم نموده. و اگر بر مردم زمان فساد غالب شود و كسی به كسی گمان خوب برد خود را گول زده.
حكمت 115
از حضرت سؤال شد: خود را چگونه می يابی؟ فرمود: چگونه است حال كسی كه به بقايش فانی، و به سلامتش بيمار می شود، و از محلی كه در امان نيست مرگش فرا می رسد؟!
حكمت 116
و آن حضرت فرمود: چه بسا كسی كه با احسانی كه به او شود غافلگير گردد، و با پرده ای كه بر گناهش افتد فريفته شود، و با ستايشی كه از او شود فريب خورد.
خداوند احدی را به مانند مهلتی كه به او داده آزمايش نكرده است.
حكمت 117
و آن حضرت فرمود: دو نفر در رابطه با من هلاك شدند: عاشق غلوّ كننده،
