ترجمه نهج البلاغه، ص: 443

گفتارِ به زبان، و عملِ به دست و پاست. خداوند سبحان محض صدق نيّت و شايستگی باطن، هر كدام از بندگانش را بخواهد وارد بهشت می كند.

مؤلف گويد: اينكه امام فرموده «بيماری را از جانب خدا پاداش نيست» صحيح است، چه اينكه بيماری از جمله اموری است كه آن را عوض است نه مزد، زيرا استحاقق عوض در برابر دردها و بيماريها و امثال اينهاست كه از جانب خدا به عبد می رسد، و اجر پاداش در برابر كاری است كه عبد انجام می دهد و مستحق آنها می گردد، روی اين حساب بين عوض و پاداش فرق است كه امام آن فرق را با علم نافذ و رأی صائب و درست خود بيان نموده.

حكمت 43

و آن حضرت درباره خبّاب بن ارَت فرمود: خداوند خبّاب ارت را رحمت كند، از روی رغبت اسلام آورد، و به خاطر اطاعت از حق هجرت نمود، و به آنچه او را كافی بود قناعت ورزيد، و از خداوند خشنود بود، و جهادگر در راه حق زيست.

حكمت 44

و آن حضرت فرمود: خوشا به حال كسی كه به ياد معاد بود، و برای حساب كار كرد، و به آنچه او را كفايت می نمود قناعت ورزيد، و با خشنودی از خدا زيست.

حكمت 45

و آن حضرت فرمود: اگر با شمشير بر بُن بينی مؤمن زنم كه با من دشمنی ورزد دشمنی نخواهد كرد. و اگر تمام جهان را در كام منافق ريزم كه مرا دوست بدارد دوست نخواهد داشت. زيرا قضا جاری شده و بر زبان پيامبر امّی صلی الله عليه و آله گذشته كه فرمود: يا علی، مؤمن تو را دشمنی نكند، و منافق تو را دوست ندارد.»

حكمت 46

و آن حضرت فرمود: كار زشتی كه تو را برنجاند، نزد خداوند از عملی كه تو را دچار خودبينی نمايد بهتر است.

حكمت 47

و آن حضرت فرمود: اندازه مرد به اندازه همّت او، و صداقتش به مقدار جوانمردی او، و دليريش به اندازه عر داشتنش از كار زشت، و پاكدامنيش به ميزان غيرت اوست.