ترجمه نهج البلاغه، ص: 169

مورد اطمينانی می باشيد.

126 از سخنان آن حضرت است

وقتی با تندی به او گفتند كه چرا در تقسيم بيت المال ميان همه مساوات می كند و سابقه و شرافت افراد را در نظر نمی گيرد

آيا به من امر می كنيد تا با ستم كردن در حق كسانی كه بر آنان حكومت دارم پيروزی بجويم؟! به خدا سوگند تا شب و روز می آيد و می رود، و ستاره به دنبال ستاره حركت می كند دست به چنين كاری نمی زنم. اگر مال از خود من بود همه را در پرداخت كردن برابر می داشتم تا چه رسد به اينكه مال، مال خداست! بدانيد كه پرداخت مال در غير موردش تبذير و اسراف است، اين كار شخص را در دنيا سربلندی می دهد، ولی در آخرت موجب سرشكستگی است، او را در ديده مردم با ارزش اما نزد خداوند خوار می كند. كسی مالش را در برنامه غير حق و نزد غير مستحق صرف نكرد، مگر اينكه خداوند او را از سپاسگزاری همان مردم محروم كرد، و محبّتشان متوجه غير او گشت، و اگر روزی قدمش بلغزد و به ياری آنان نيازمند شود همان مردم بدترين دوست و پست ترين رفيق خواهند بود.

127 از سخنان آن حضرت است

باز هم به خوارج

اگر به گمان خود جز اين را قبول نكنيد كه من اشتباه كردم و گمراه شدم، چرا همه امّت محمّد صلی الله عليه و آله را به گمراهی من گمراه می دانيد، و آنان را به خطای من