ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 73

بيست تومان برای مخارج يك هفته برمی داشت و بقيه آن را برای يك خانواده فقير كه مخارج آن اداره نمی شد، صرف می كرد. من هر وقت نزد او می رفتم، ساعت معينی بود كه مزاحم شغل او نباشد. او در گوشه ای نشسته بود و قرآن مجيد روی زانويش و او غرق در كتاب خدا بود. آيه ای می خواند و زار زار گريه می كرد. هر سه شبانه روز هم يك بار قرآن را ختم می كرد. از راه قرآن، دل باخته خداوند بود. وقتی با من حرف می زد، احساس می كردم كه نور از دهان او خارج می شود. امروزه اين افراد، در جامعه كم شده اند؛ اين كتاب عشق است.

عشق در تجلی آيات

قرآن پنجاه اسم دارد. يك اسم آن، رحمت است. رحمت عين عشق است، اما انسان بايد دل بدهد كه اين آيات، برای او جلوه كند و در تجلی آيات، صدای پای عشق شنيده شود. اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد: اين افراد، هر وقت قرآن می خوانند، اگر خداوند جلوی جان ايشان را نگيرد، جان بدن را رها كرده، پرواز می كند. «1» در شب عاشورا، با آن وضعيت گرسنگی و تشنگی و تاريكی بيابان، با يقين به كشته شدن همه افراد، امام حسين عليه السلام به قمر بنی هاشم عليه السلام فرمود: برو جلوی حمله دشمن را بگير و به آنها بگو: جنگ را تا فردا صبح به تأخير بيندازيد:

«فانّه يَعلمُ إنّي أُحِبُّ الصلاة له و تلاوة كتابه» «2»

______________________________
(1)- نهج البلاغه: خطبه 184 (هَمَّام)؛ «... أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالِينَ لَأَجْزَاءِ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَهَا تَرْتِيلًا يُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ وَ يَسْتَثِيرُونَ بِهِ دَوَاءَ دَائِهِمْ فَإِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَشْوِيقٌ رَكَنُوا إِلَيْهَا طَمَعاً وَ تَطَلَّعَتْ نُفُوسُهُمْ إِلَيْهَا شَوْقاً وَ ظَنُّوا أَنَّهَا نُصْبَ أَعْيُنِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَخْوِيفٌ أَصْغَوْا إِلَيْهَا مَسَامِعَ قُلُوبِهِمْ وَ ظَنُّوا أَنَّ زَفِيرَ جَهَنَّمَ وَ شَهِيقَهَا فِي أُصُولِ آذَانِهِم ....»

(2)- بحار الأنوار: 44/ 391، باب 37؛ اللهوف، سيد بن طاووس: 89؛ «... فَجَاءَ الْعَبَّاسُ إِلَی الْحُسَيْنِ عليه السلام وَ أَخْبَرَهُ بِمَا قَالَ الْقَوْمُ فَقَالَ ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلَی غَدٍ وَ تَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِيَّةَ لَعَلَّنَا نُصَلِّي لِرَبِّنَا اللَّيْلَةَ وَ نَدْعُوهُ وَ نَسْتَغْفِرُهُ فَهُوَ يَعْلَمُ أَنِّي كُنْتُ قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ وَ كَثْرَةَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ ....»