ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 32

آراستگی به ايمان

خداوند در سوره مباركه حجرات می فرمايد:

«حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ» «1»

كسی كه به من دل ببندد، ايمان را محبوب او می كنم. وقتی ايمان را محبوبت كردم، بسيار خوب می شوی و عاشق پيامبر و اميرالمؤمنين و سيد الشهدا عليهم السلام می شوی؛ چون اينان را در دل شما زينت می دهم. هر چه را دل زيبا بيابد، عاشق آن می شود. بلال عاشق پيامبر بود؛ چون حُسن ايشان در دل او جلوه كرده بود. كار چشم نيست. پيامبر در چهل سالگی مبعوث شدند. عموی ايشان، ابولهب 53 سال ايشان را می ديد؛ اما آن حضرت را دوست نداشت. قرآن می فرمايد:

«وَ تَراهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لا يُبْصِرُونَ» «2»

تو را می بينند، اما زيبايی تو را درك نمی كنند. چرا؟ چون دلشان در پرده شقاوت است؛ اما كسی كه دل به من داده است، ديگر كاری به چشم او ندارم. در دل او حقايق را می آرايم.

علی عليه السلام را در دل خود می بيند كه چه زيبايی بی نهايتی است. اين، كار خدا است. به من دل بدهيد، من نقاش ازل و ابد هستم، ببينيد در دل شما چه چيزی نقاشی می كنم.

______________________________
(1)- حجرات (49): 7؛ «خدا ايمان را محبوب شما قرار داد و آن را در دل هايتان بياراست.»

(2)- اعراف (7): 198؛ «و آنان را می بينی كه به سوی تو می نگرند، در حالی كه نمی بينند.»