ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 33

امان نامه خداوند

خداوند در قرآن می فرمايد:

كسی كه يك سفر حج انجام دهد، (البته حج مطابق با فقه اهل بيت) در برابر حج او، به او ايمنی می دهم:

«وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» «1»

ايمنی از عذاب را به او می دهم. در مقابل يك سفر يك ماهه كه انسان می رود و خيلی هم به او خوش می گذرد، خداوند به او ايمنی می دهد. اصل تجارت، محدود است، ولی سودش نامحدود. هنگامی كه بهشتيان، خدا را می بينند، آن قدر خدا را شكر می كنند كه قرآن الفاظ شكرگزاری آنان را بيان می كند:

«وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ» «2»

از درون بهشت، جهنم را به آنان نشان می دهند. لذت احساس نجات از جهنم، از لذت خوردن نعمت های بهشت، برای ايشان بيش تر است.

امام صادق عليه السلام مسأله حج در آيه «وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً» را بسيار لطيف بيان كرده، می فرمايد: كسی كه حج بگزارد، خدا او را وارد فضای ولايت ما می كند؛ «3» يعنی در دنيا و آخرت، دستش را در دست ما می گذارد و وقتی اين گونه شد، از هر

______________________________
(1)- آل عمران (3): 97؛ «و هر كه وارد آن شود، در امان است.»

(2)- فاطر (35): 34؛ «و می گويند: همه ستايش ها ويژه خدا است كه اندوه را از ما برطرف كرد؛ بی ترديد، پروردگارمان بسيارآمرزنده و عطا كننده پاداش فراوان، در برابر عمل اندك است.»

(3)- الكافی: 4/ 545، حديث 25؛ «عَنْ عَبْدِ الْخَالِقِ الصَّيْقَلِ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عز و جل وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً فَقَالَ لَقَدْ سَأَلْتَنِي عَنْ شَيْ ءٍ مَا سَأَلَنِي أَحَدٌ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ قَالَ مَنْ أَمَّ هَذَا الْبَيْتَ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ الْبَيْتُ الَّذِي أَمَرَهُ اللَّهُ عز و جل بِهِ وَ عَرَفَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ حَقَّ مَعْرِفَتِنَا كَانَ آمِناً فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ.»