ارزش ها و لغزشهای نفس، ص: 35

«بُشْراكُمُ الْيَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» «1»

طهارت نفس در مقابل عمل

خداوند می فرمايد: تو ای بنده من، هنگامی كه زكات و صدقه می دهی، من در برابر آن، پاكی و رشد باطن به تو می دهم:

«خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها» «2»

من با اين اندك پول دادن تو، باطن تو را از بخل پاك می كنم. من بخيل را دوست ندارم. پيامبر هنگام طواف، به مردی رسيد كه مشغول دعا كردن بود. حضرت دست خود را روی شانه او زد و فرمود: تو كه دعا می كنی، خدا را نيز قسم بده تا دعای تو زودتر مستجاب شود. گفت: به چه چيز قسم بدهم؟ حضرت فرمود: بگو:

به حق خودم، مشكل من را حل كن. مؤمن به اندازه ای ارزش دارد كه می تواند خدا را به حق خودش قسم بدهد. مرد گفت: يا رسول اللَّه! من يك گرفتاری باطنی دارم و نمی توانم خدا را به حق خودم قسم بدهم. حضرت فرمود گرفتاری تو چيست؟ او گفت: گرفتار بخل هستم. پولدارم، ولی از آن به هيچ كس نمی دهم.

تا گفت: من گرفتار بخل هستم، پيامبر رهايش كرد و به گام های خود در طواف سرعت داد و فرمود: دور شو! آيا نمی دانی كسی كه اين چنين باشد بوی بهشت را

______________________________
(1)- حديد (57): 12؛ « [به آنان می گويند:] امروز شما را مژده باد به بهشت هايی كه از زير [درختان ] آن، نهرها جاری است و در آن ها جاودانه ايد. اين است آن كام يابی بزرگ.»

(2)- توبه (9): 103؛ «از اموالشان زكاتی دريافت كن كه به سبب آن، نفوسشان [و اموالشان ] را پاك می كنی و آنان را رشد و تكامل می دهی.»