ترجمه نهج البلاغه، ص: 133
101 از خطبه های آن حضرت است
در زمينه سختی ها
قيامت روزی است كه خداوند همه اوّلين و آخرين را برای حساب و پاداش اعمال گرد می آورد همه در حال قيام و خاكساری هستند، عرق تا دهانشان را احاطه كرده، و زلزله زمين آنان را می لرزاند. نيكو حال ترين انسان در آن روز كسی است كه برای ايستادن جای پايی پيدا كند، و برای خود محلّ وسيعی بيابد.
از اين خطبه است
فتنه هايی است مانند پاره هايش شب تاريك، كه در برابرش به پا خيزد، پرچمی از آن برگردانده نشود، اين فتنه ها همچون شتر مهار زده ای به سوی شما می آيند كه جهاز بر پشتش گذاشته شده، و ساربانش آن را می كشد، و سوارش آن را شتابان می راند. اهل آن فتنه آزارشان بر مردم شديد، و تاراجشان اندك است. گروهی با آنان در راه خدا می جنگند كه نزد گردنكشان خوار و پست می نمايند، و در زمين غير معروف، و در آسمان معروفند. در آن زمان، وای بر تو ای بصره از لشگری از عذاب خدا كه بدون گرد و غبار و بی سر و صدا به طرف تو حمله ور می شوند و به زودی اهل تو به مرگ سرخ و گرسنگس شديد دچار می شوند.
102 از خطبه های آن حضرت است
در تشويق به زهد
به مانند بی رغبت های به دنيا، و اعراض كنندگان از آن به دنيا بنگريد، به خدا
