حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 256

كس را زندانی نمی كند، خيلی هم زود آشتی می كند و قوانينش هم آسان است ... از آن روز به بعد، من توبه كردم و كارهای گذشته ام را برای هميشه ترك گفتم.

به راستی، كجا می شود كسی مانند خدا پيدا كرد كه اين قدر سريع الرضا و بخشنده باشد؟ كسی پس از سی سال مشروب خوری توبه می كند و او می بخشد و می گويد اشتباه كردی!؟ در فقه ما حكم اين است كه هركس يك بار مشروب بخورد بايد هشتاد تازيانه بخورد، اما خدا به اين كه او برود و اقرار به گناهش بكند راضی نيست؛ می گويد بيا با خودم آشتی كن. چه نيازی هست بروی پيش قاضی بگويی من مشروب خورده ام تا شلاقت بزند؟ اين قدر حكومت خدا آسان گير است. نه مأمور برای بازداشت می فرستد، نه داد سركشی می كشد، نه جريمه می كند و اگر جريمه هم بكند آن ها را راحت می بخشد. ده دفعه روزه را به حرام باطل كرده درحالی كه می توانسته روزه بگيرد. بعد، می نشيند و می گويد گول خوردم با حرام افطار كردم. حالا هم كه آمده ام با تو آشتی كنم، می گويی برای هر روزه ای كه با حرام افطار كرده ای دو جريمه بايد بدهی: يا شصت روز روزه بگيری يا به شصت مسكين طعام بدهی. من نان خودم و زن و بچه ام را هم به سختی در می آورم. بدنم هم ديگر طاقت روزه ندارد و ديگر جوان نيستم. چه كنم؟ می گويد: جريمه ات را بخشيدم.

می ماند قضای روزه هايت. آن ها را هم پشت هم نگير، تابستان هم نگير، برو تقويم را نگاه كن و كوتاه ترين روزها را برای روزه گرفتن انتخاب كن.

دولت خدا دولت آسان گير و حكومت با محبتی است. واقعا، انسان از اين كه يك قدرت بی نهايت در كنارش گذشت بی نهايت هم باشد تعجب می كند. آخر زورداران عالم هرچه قوی تر می شوند بی رحم تر می شوند،