حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 121

قيمت از انسان بخرد: نماز، روزه، گريه، يا انفاق را؟ البته، اين ها همه خوب است، اما گوهر قيمتی ای كه قرآن بدان نظر دارد قلب سليم است:

«إلّا من اتی اللّه بقلب سليم».

وجه مطلب اين است كه اگر قلب سالم نباشد، انسان به انواع پليدی ها از جمله ريا و بخل و كينه توزی و بی رحمی و ... آلوده می شود. اين قلب سليم است كه برای انسان نمازی به ارمغان می آورد كه به فرموده امام صادق، عليه السلام، همراه داشتن دو ركعت آن برای بسته شدن پرونده انسان در دادگاه قيامت كافی است. [9] صاحب قلب سليم است كه می تواند مشكل يك نفر را حل كند، منت نگذارد، ريا نكند، و دلش هم نخواهد كسی از اين كار خير او خبردار شود، حتی خود آن فرد محتاج. و چنين عملی است كه سبب می شود انسان در روز قيامت در سايه لطف پروردگار قرار بگيرد. [10]

در كار خود و خدای باشيم

متاسفانه، بيشتر ما انسان ها تجارت بلد نيستيم، يكبار، به دوست نااهلی گفتم: خيلی دوست داری قمار بازی كنی؟ من كسی را به تو معرفی می كنم كه دارايی اش حدواندازه ندارد و از قضا، قماربازی است كه دنيا نظيرش را نديده، ولی چون هيچ نيازی ندارد عمدا به طرف مقابلش می بازد و او خداست. تو هم كه متخصص قماری. بيا با او پيوندت بدهم تا با او قمار كنی. پول و قدرت و جان و فكرت را در راه او بگذار و هر قماری دلت می خواهد با او بكن و ببين چگونه به تو می بازد. اصلا در اراده او برندگی وجود ندارد. چون می گويد:

[11]

او ما را نيافريده تا خودش سود ببرد، چون نيازی به مخلوقاتش