حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 185
عالم وجود داشته كه قران از او نام برده است، بلكه پروردگار از باب نمونه اين قارون [6] را مثال زده تا به ما بفهماند هركس چنين فرهنگی داشته باشد قارون است؛ حالا اسم اين شخص ممكن است تقی، علی، حسن يا چيز ديگری باشد. اسم افراد در اين ميان موضوعيت ندارد، فرهنگ آن ها مهم است.
معجزه هم قدرت فكر را ندارد
داستان حضرت موسی در قرآن از حكايات شگفت آوری است كه نشان دهنده رابطه عميق تفكر با هدايت است. زندگی پرفرازونشيب اين پيامبر الهی در سوره های مختلفی آمده است. از جمله، در سوره مباركه طه (آيات 9- 99).
موسی بن عمران، عليه السلام، تنها با يك عصا وارد مصر شد. اين عصا هم قطعه چوبی معمولی بود كه حضرت آن را به عنوان چوبدست با خود داشت، لذا وقتی پروردگار از او پرسيد:
«و ما تلك بيمينك يا موسی»
اين قطعه چوب كه در دست راست داری چيست؟
پاسخ داد:
«قال هی عصای أتوكّؤا عليها و أهش بها علی غنمی و لی فيها مئارب أخری».
اين عصای من است. بر ان تكيه می زنم و با آن برگ درختان را برای گوسفندانم فرو می ريزم و مرا در آن نيازهای ديگری هم هست.
اما همين عصا اولين ابزار بيداری مردم شد. خطاب رسيد:
«ألقها يا موسی».
عصايت را رها كن. موسی هم آن را به زمين انداخت.
«فألقاها فإذا هی حيّة تسعی».
