حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 345
نور مؤمنان شدت و ضعف دارد
وجود مقدس حضرت حق در قرآن مجيد درباره داشتن نور به تفصيل سخن گفته است. همه كسانی كه به خدا ايمان دارند دارای نور هستند، ولی نورشان شدت و ضعف دارد. اكنون، برترين و گسترده ترين نور از آن وجود مبارك امام دوازدهم، عجل اللّه تعالی فرجه الشريف، است و پس از ايشان هر كسی به تناسب هماهنگی اش با قرآن مجيد دارای نور است.
اما بداقبال كسی كه خدا اين نور را برايش قرار نداده باشد! چرا كه معلوم می شود چنين موهبتی را برای او نخواسته است.
«أو كظلمات فی بحر لجی يغشاه موج من فوقه موج من فوقه سحاب ظلمات بعضها فوق بعض إذا أخرج يده لم يكد يراها و من لم يجعل اللّه له نورا فما له من نور». [15]
اعمال آنان مانند تاريكی هايی است در دريايی بسيار عميق كه همواره موجی آن را می پوشاند. و بالای آن موجی ديگر است و بر فراز آن ابری است.
تاريكی هايی است برخی بالای برخی ديگر. كسی كه به چنين امواج و تاريكی هايی مبتلاست هرگاه دستش را بيرون آورد، بعيد است كه آن را ببيند. و كسی كه خدا نوری برای او قرار نداده است، برای او هيچ نوری نيست.
كسی كه او را با اين نور نورانی نكرده باشم، ديگر هيچ نوری در عالم برای او وجود نخواهد داشت. او در ظلمات است و انسانی كه در ظلمات است سخن منبع نور را در نمی يابد.
اين فرمايش امام سجاد، عليه السلام، در دعای ابو حمزه است. در روايات آمده كه خداوند روزی با حضرت موسی، عليه السلام، درباره نيكی هايش به انسان سخن گفت و فرمود: ای موسی، به بندگانم بگو:
«يا ابن عمران، قل لبنی آدم من كان شفيعكم الی اذا خلقتكم؟»
