حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 419
«يا أيها المزمل. قم الليل إلا قليلا. نصفه أو انقص منه قليلا. أو زد عليه و رتل القرآن ترتيلا». [1]
ای جامه بر خود پيچيده، شب راجز اندكی كه ويژه استراحت است- برای عبادت برخيز. نصف همه ساعات شب را به عبادت اختصاص ده يا اندكی از نصف بكاه يا مقداری بر نصف بيفزا، و قرآن را شمرده و روشن و با تأمل و دقت بخوان.
مؤمن بعد از اين كه به امر خدا به استراحت پرداخت و بخشی از نيروی مصرف شده اش را با خواب تأمين كرد و شور و نشاط زندگی را بار ديگر در جسمش باز يافت، پس از بيداری هم وقت خود را در راه عبادت، خدمت و كسب حلال صرف می كند.
2. صبور است
ويژگی ديگر مؤمن صبر فوق العاده اوست. امير المؤمنين در ذكر صفات اهل ايمان نمی فرمايد كه مؤمن صابر است. ايشان می توانست مؤمن را صابر بخواند، اما امير المؤمنين، عليه السلام، صفت صبر را برای مؤمن با صيغه مبالغه به كار می برد و او را صبور معرفی می كند. صابر به كسی می گويند كه صبر می كند، اما صبور به كسی اطلاق می شود كه صبر پيشه هميشگی اوست و چنين صفتی در وجود او برجسته است.
مؤمن صبور است و در حوادث تلخ و شيرين زندگی نهايت صبر و استقامت را از خود نشان می دهد. مفهوم چنين سخنی اين است كه او در فرازونشيب های زندگی، خود را در حريم حق نگاه می دارد. اگر جريان ها و حوادث زندگی شيرين و بر وفق مراد او باشد، سرمست نمی شود و اگر آن حوادث به كام او بسيار تلخ باشد، به پستی ميل نمی كند. او، در همه حال، عبد خدا باقی می ماند. مؤمن انسانی ضعيف و كم ظرفيت نيست كه يك حادثه شيرين هوش از سر وی بربايد، اختلال
