حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 123

تمام بلاهايی كه سر انسان آمده به سبب آلودگی درون ها و پليدی نيت ها بوده است. همه اين خرابی ها متعلق به دل است و آتش همه اين سردرگمی ها و تلخی ها و اختلاف ها و ناراحتی ها از آن بر می خيزد.

چون دل آدمی از راه راست منحرف شده و خدا را فراموش كرده است انسان هر لحظه در پی چيزی می دود و در مسير زندگی اش هزاران سراب می بيند. به قول شاعر:

[15]

مشكل تاريخی بشر اين است ك هخدا در باطن مردم گم شده و مردم دنبال خدايی می گردند كه به او تكيه كنند تا آرامش پيدا كنند. ولی بدبختانه، به جای خدای حقيقی سراغ بت هايی چون پول و صندلی و شهرت و .... می روند. برای همين، حاضرند دينشان را بفروشند و آخرتشان را تباه كنند تا بتوانند چهار پنج سال روی يك صندلی بنشينند.

بعد از مدتی، وقتی از شهرت آرامشی پديد نيامد، سراغ زيباترين زن زندگی شان می روند و با او ازدواج می كنند تا آرام شوند، ولی چهار ماه بعد، همين معشوقه مهريه اش را اجرا می گذارد و معلوم می شود كه از ابتدا در پی همين پنج هزار سكه بوده است.

اين خاصيت دنياست. انسان جز با خدا آرامش پيدا نمی كند و هرچه دنبال دنيا بدود اضطرابش بيشتر می شود و در كمال خوشی روزگار به كامش تلخ می گردد.

در كنار هر شادی غمی هست

يك روز، پادشاهی درباره همين جمله فكر می كرد كه می گويند در كنار هر خوشی دردی هم هست. ولی به اين نتيجه رسيد كه اين حرف غلطی است و خواست بی اساس بودن آن را اثبات كند. لذا، بزرگان درباری را