حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 101
امام شما در اين دنيا برای سير كردن شكمش به دو قرص نان جو و برای پوشاندن بدنش به لباسی معمولی اكتفا كرد، درحالی كه می توانست پارچه ابريشمين بپوشد و بهترين سفره ها را پهن كند.
اين معنی واقعی زهد است. توجه داشته باشيم كه امير المؤمنين امكان چنين زندگی هايی را داشت. او، در طی 25 سال خانه نشينی، كشاورزی آبادی ايجاد كرده بود و يكی از ثروتمندان زمان خود محسوب می شد. با اين حال، در كمال قناعت و زهد زندگی می كرد و اين يكی ديگر از جنبه های متعالی وجود حضرت است كه در اوج توانايی امساك می كند و زهد می ورزد. ازاين رو، وصيت حضرت به امام حسن و امام حسين، عليهم السلام، را در شب بيست ويكم ماه رمضان كه نگاه می كنيم كلمه ای درباره پول يا ماديات در ان نمی يابيم.
سه دستور مهم
اما سه نكته موجود در فرمايش امير المومنين:
دل خواب و غفلت زده و قلب حيوانيت را با تفكر و انديشه بيدار كن.
ممكن است اين بيداری به سبب تفكر در آيه ای از قرآن، جمله ای حكيمانه از انسانی فهيم يا مشاهده جريان يا حادثه ای اتفاق بيفتد؛ هم چنان كه برای فرخی سيستانی در مشاهده ويرانی های كاخ مدائن روی داد:
|
هان ای دل عبرت بين از ديده حذر كن هان |
ايوان مدائن را آئينه عبرت دان. |
|
شيوه تفكر پيامبر
از امام صادق، عليه السلام، پرسيدند: يابن رسول اللّه، رسول خدا چگونه فكر می كرد؟ حضرت فرمود: پيامبر خدا وقتی از كنار خانه ويرانه ای
