حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 163
دارد سبب سبز شدن شير گاو نمی شود و اصلا چطور شير به اين سفيدی از گياهی به اين سيزی توليد می شود؟
پاسخ دادن به همين سوال آخر نيازمند نگارش كتابی جداگانه است و داستان عجيبی است كه قرآن مجيد نيز به آن اشاره می كند:
«و إن لكم فی الانعام لعبرة نسقيكم مما فی بطونه من بين فرث و دم لبنا خالصا سائغا للشاربين». [6]
و بی ترديد برای شما در دام ها عبرتی است، عبرت در اين كه از درون شكم آنان از ميان علف های هضم شده و خون شيری خالص و گوارا به شما می نوشانيم كه برای نوشندگان گواراست.
می فرمايد اين يونجه بايد برود به «دم» و «فرث» تبديل شود؛ يعنی مقداری از آن تبديل به خون و مقداری ديگر تبديل به شكمبه معده گاو شود. می ماند اين معما كه خداوند چگونه از ميان شكمبه و خون اين شير سپيد خوشگوار مفيد را پديد می آورد؟
گاو درك هيچ كدام از اين حرف ها را ندارد، اين مطالب را قرآن برای فهميدن و عبرت آموختن و آگاه شدن ما مطرح كرده است تا مثل گاو به شير نگاه نكنيم كه هر وقت دلمان خواست يا حوصله نداشتيم با لگد بزنيم ظرف شير را خالی كنيم. مگر پا را برای لگد زدن به ما داده اند؟
مگر اين نيرو را به ما داده اند كه نعمت های خدا را با كثافات گناه آلوده كنيم و بعد بنشينيم از سر غفلت بخوريم؟ اين كه اوج نفهمی است.
بفهم!
امر به فهميدن خيلی دستور مهمی است. اهل جهنم نمی گويند ما چون بی نماز يا بی روزه بوديم، يا حج نرفتيم و خمس و زكات نداديم، جهنمی شديم. برعكس، می گويند:
«و قالوا لو كنا نسمع أو نعقل ما كنا فی أصحاب السعير». [7].
