حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 193

خلاصه، به بهانه اين كه عرقم را پاك كنم، عبايم را كشيدم روی صورتم و گفتم: خدايا، با همه وجود غلط كردم. آبروی مرا نبر، من اشتباه كردم! و ناگهان، تمام محفوظاتم برگشت.

اين درسی است از دنيا بر دنيا. چقدر خوب است ما هم اهل فكر باشيم و زود بفهميم كارها از كجا خراب شده و از چه رو درست می شوند! چقدر خوب است يقين كنيم كه همه چيز تحت اختيار و قدرت اوست و اگر او بخواهد و تمام دنيا نخواهند، اين نخواستن تاثيری در اراده او ندارد. در سوره يونس آمده است:

«و إن يمسسك اللّه بضرّ فلا كاشف له إلا هو و إن يردك بخير فلا رادّ لفظه». [15]

و اگر خدا گزند و اسيبی به تو رساند، آن را جز او برطرف كننده ای نيست. و اگر خيری برای تو بخواهد فضل وبخشش او را دفع كننده ای نيست.

خوش به حال آن ها كه با خدا و برای خدا زندگی می كنند و منيّت در كارشان نيست و خداوند هم خير آن ها را می خواهد.

نتيجه

تمايلات انسان و كشش روح او شخصيتش را می سازد. آن ها كه ميلشان به جانب معشوق ازل و ابد و روحشان وابسته به انبياء و اولياء است و از باطنشان به امير مومنان يا حضرت ابی عبد اللّه الحسين گرايش دارند، خدا و انبياء و ائمه نيز برای آن ها شخصيت سازی می كنند. مگر اصحاب امام حسين، عليه السلام، نيستند كه امام زمان وقتی شب های جمعه با يك دنيا ادب به زيارت حضرت ابی عبد اللّه می رود خطاب به آنان می گويد:

«بابی انتم و امی». [16]

پدر و مادرم فدای شما باد!