حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 220

سيمای خوبان در قرآن

قرآن كريم سرنوشت خوبان و بدان عالم را از زندگی دنيا تا قيامت بيان می كند؛ مثلا، درباره زندگی دنيايی خوبان می فرمايد:

«من عمل صالحا من ذكر و انثی فهو مؤمن فلنحيينه حياة طيّبة». [3]

از مردوزن، هركس كار شايسته انجام دهد درحالی كه مؤمن است، مسلما او را به زندگی پاك و پاكيزه ای زنده می داريم و پادششان را، بر پايه بهترين عملی كه همواره انجام می داده اند، می دهيم.

يا درباره لحظه مرگشان در آخرين آيات سوره مباركه فجر می فرمايد:

«يا أيتها النفس المطمئنة. ارجعی إلی ربك راضية مرضية. فادخلی فی عبادی. و ادخلی جنتی». [4]

ای جان آرام گرفته و اطمينان يافته، به سوی پروردگارت، درحالی كه از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، بازگرد. پس در ميان بندگانم درآی. و در بهشتم وارد شو.

جالب اين است كه حتی خود ملك الموت، جبرئيل، ميكائيل، و اسرافيل نيز با چنين ندايی نمی ميرند و اين مرگ ويژه بندگان خاص خدا در اين كره خاكی است و مرگ خاصی است كه بعضی از سالكان راه خدا می گويند در كام انسان چيزی شيرين تر از آن وجود ندارد. [5]

عالم برزخ اينان نيز به فرمايش رسول خدا باغی از باغ های بهشت است:

«روضة من رياض الجنة». [6]

قيامتشان هم آن طوركه در قرآن توصيف شده از هر جهت نيكو و پسنديده است:

«وجوه يومئذ ناعمة. لسعيها راضية. فی جنة عالية. لا تسمع فيها لاغية. فيها عين جارية. فيها سرر مرفوعة. و أكواب موضوعة. و نمارق مصفوفة. و زرابی مبثوثة». [7]

در آن روز چهره هايی شاداب و باطراوت اند. از تلاش و كوشش خود