فارسی
جمعه 25 آبان 1403 - الجمعة 12 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 22

آيا معبودی را كه نمی بينم عبادت كنم؟

خدا را ديده ام كه برايش سر بر خاك گذاشته ام و مطعيش هستم.

عرض كرد: چگونه او را ديده ايد؟ فرمود:

«لا تراه العيون بمشاهدة العيان و لكن تدركه القلوب بحقائق الايمان». [3]

چشم ها او را به عيان نمی بينند، بلكه قلب هايند كه به حقيت ايمان اداركش می كنند.

با چشم سر، كه چشم همه موجودات زنده است، نمی توان او را ديد.

من با چشم باطن خود او را ديده ام و با تماشای آن جمال ازلی و ابدی اين گونه خاكسار شده ام و عبادتش می كنم.

به چشم دلت ديد بايد جهان

كه چشم سر ما نبيند نهان

بدين آشكارت ببين آشكار

نهانيت را بر نهانی گمار. [4]

قرآن چه می گويد؟

قرآن كريم دراين باره در سوره های مختلف آياتی دارد كه واقعا شنيدنی است. از جمله مواردی كه قرآن دراين باره مطرح می كند دو ديدگاه مختلف مردم درباره پيامبران الهی به ويژه پيامبر گرامی اسلام و كتاب آسمانی اوست.

محمد (ص): انسانی معمولی يا پيامبری الهی؟

نگاه برخی از مردم به پيغمبر اكرم مبتنی بر حسّ ظاهر بود و نگاه برخی ديگر براساس حس باطن. قرآن در آيه 198 سوره اعراف به پيامبر می فرمايد:

«و إن تدعوهم إلی الهندی لا يسمعوا. و تراهم ينظرون إليك و هم لا يبصرون».

و اگر آنان را به سوی هدايت دعوت كنيد، نمی شنوند. و آنان را می بينی كه به تو می نگرند درحالی كه نمی بينند.







گزارش خطا  

^