حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 244
- فقيه، متكلم، جليل القدر، و عابدترين و پرهيزكارترين مردم عصر خويش بوده است.
- محدث نوری می گويد: عالم ربانی، فقيه و محقق صمدانی، مولی احمد بن محمد اردبيلی، درخت علم و تحقيقات او با انوار درخشان قدس، زهد، اخلاص و كرامات او پوشيده است.
- محدث قمی در كتاب الكنی و الالقاب درباره او می گويد: عالم ربانی، محقق و فقيه بزرگوار احمد بن محمد اردبيلی، در تقوی، جلالت، فضيلت، اصالت، زهد، ديانت، ورع، و امانت مشهورتر از آن است كه قلم بر آن احاطه كند يا تحت عدد و شمارش در آيد. او متكلم و فقيهی بزرگوار می باشد.
- علامه مجلسی درباره او گفته است: او در ورع و تقوی و زهد به حد نهايی و مرتبت عاليه رسيده است و همانند او را در ميان پيشينيان و متأخرين نشنيده ام. خداوند او را با پيشوايان معصوم عليهم السلام محشور دارد.
خصوصيات اخلاقی: در كتاب انوار نعمانيه سيد نعمت اللّه جزائری و نيز در روضات الجنات، حوادث و قضايای حيرت انگيزی از آن عالم ربانی نقل شده است كه صدور چنين اعمال و كراماتی از دارندگان چنين ارواح وارسته و پاكی با آن همه اخلاص و پاكی، جای تعجب و شگفتی ندارد. برای نمونه، نامه او به شاه عباس را ذكر می كنيم:
او در ارتباط با رفع گرفتاری يك مسلمان نيازمند، كه از ترس شاه عباس به حرم مطهر امير المؤمنين علی، عليه السلام، پناهنده شده بود و متوسل به آن عالم ربانی گرديده بود، نامه ای به اين مضمون به شاه عباس نوشت: «بانی ملك عاريت، عباس، بداند اگرچه اين مرد اول ظالم بود و اكنون مظلوم می نمايد، چنانچه از تقصير او بگذری، شايد كه حق تعالی از پاره ای از تقصيرات تو بگذرد! بنده شاه ولايت: احمد اردبيلی».
شاه عباس در پاسخ نامه اين چنين نوشت: «به عرض می رساند: عباس خدماتی كه فرموده بوديد به جان منت داشته به تقديم رسانيد، اميد كه اين محب را از دعای خير فراموش نكنند. كلب آستان علی: عباس».
-]
