حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 254

دور می شود، درحالی كه همواره پروردگارشان را به علت بيم از عذاب و اميد به رحمت و پاداش می خوانند و از آنچه آنان را روزی داده ايم، انفاق می كنند. پس هيچ كس نمی داند چه چيزهايی كه مايه شادمانی و خوشحالی آنان است به پاداش اعمالی كه همواره انجام می داده اند، برای آنان پنهان داشته اند.

يعنی پاداش اين يازده ركعت را برای هيچ ملك، جن، و انسی معلوم نكرده ام و جز خودم هيچ كس ميزان و كيفيت آن را نمی داند. اميدوارم همين كلام كوتاه انگيزه ای باشد برای همه ما كه خود را در زمره دوستداران نماز شب و به جا آورندگان آن قرار دهيم. [17]

نمونه ای ديگر از تاثير نفس حق در قلب انسان

روزی پياده از كنار گاراژی رد می شدم. صاحب گاراژ كه جلوی در ايستاده بود بی مقدمه گفت: آقا، يك استكان چای پيش ما بخوريد! نگاهش كردم و او را شناختم. يادم آمد چند سال پيش يك نفر او را به من نشان داد و گفت: اين در عرق خوری و لات بازی و شرارت نمره تمام است. در اين فكر بودم كه چرا مرا دعوت كرده و چه بايد بكنم كه خودش گفت: اگر چيزی از من شنيده ای و جريانی را می دانی، حالا كاملا برگشته ام و آن آدم سابق نيستم! حداقل بيا جريان را برايت بگويم.

نشستم و او برايم تعريف كرد كه يك شب جمعه مطابق عادت رفته بودم كاباره. غوغايی بود: زن ومرد و بزن و برقص و مشروب خالص خارجی و داخلی و .... ما هم كه درآمدمان بد نبود، هر كاباره و كافه ای می رفتيم گران ترينش بود. (ای كاش ما هم از اين لات ياد می گرفتيم و دنبال گران ترين نماز و گران ترين روزه و عمل صالح و كار خير می رفتيم). نمی دانم آن شب چه مشروبی خوردم، ولی يادم هست مشروب گران و اعلايی بود، برای همين من دو برابر هميشه خوردم و