فهرست اشعار متن

ابر و باد و مه و خورشيد و فلك در كارند

آتش شوق تيزتر گردد

آدمی است از پی كاری بزرگ

آدمی در عالم خاكی نمی آيد به دست

آدمی را بتر از علت نادانی نيست

از آن روزی كه ما را آفريدی

از چه كرد اين آفرينش را، مگر مجبور بود؟

از خانه كعبه چه می طلبی

از عذاب خلق و من، يا رب، چه ات منظور بود؟

از عمر شبی برفت و تو بی خبری

از من اكنون طمع صبر و دل و هوش مدار

از موج بلا ايمن گردی

آفتاب عدل بر او تافته است

آفريدستی؟ زبانم لال! چشمت كور بود؟

الهی سينه ای ده آتش افروز

الهی بده همتی آن چنانم

الهی چنان كن تو از فضل و رحمت

الهی دلی ده كه جای تو باشد

الهی عطا كن به اين بنده گوشی

الهی عطا كن مرا قلب و چشمی

الهی ندانم چه بخشی كسی را

امان روزی كه در قبرم نهند تنگ

آن پير لاشه را كه سپردند زير خاك

آن را كه دو يار در دل آيد

اندر صدف دو جهان نبود

آن كه نتواند به نيكی پاس هر مخلوق داد

آنگه كه رسی به كرانه دل

ای برادر تو همه انديشه ای

ای طبيعت، گر نبودم من، جهانت نقص داشت

ای فلك، گر من نمی زادی، اجاق كور بود