حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 472
|
آيا تو كجا و ما كجاييم ...؟ |
33
|
اين الاسرة و التيجان و الحلل |
، 298
|
اين الوجوه التی كانت محجبة |
، 298
|
اين جرم ديده است ندارد گناه دل |
، 87
|
اين دل كه دوسوی می گرايد |
، 279
|
ايوان مدائن را آئينه عبرت دان |
، 101
|
ای از تو خرابی خانه دل |
، 107
|
ای بی خبر بكوش كه صاحب خبر شوی ... |
، 11
|
اين امانت زان عنايت يافته است |
، 145
|
با مشت باز می روم آخر به زير خاك |
، 304
|
با مشت بسته آمده ام من در اين جهان |
، 304
|
باتوا علی قلل الاجبال تحرسهم |
، 298
|
باری، اگر عسل نمی دهی نيش مزن |
، 136
|
باز می گويد كه دامن تر نكن، هشيار باش! |
، 84
|
بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد |
، 50
|
بد نگوييم به مهتاب اگر تب داريم ... |
، 63
|
بدين آشكارت ببين آشكار |
، 22
|
بديدم حال دولتمند و درويش |
، 408
|
بر سرش ريز چو آب از مشك ها |
، 6
|
بر افروزان چراغ مرده ام را |
، 430
|
برگ درختان سبز در نظر هوشيار |
، 42
|
بس نامور به زير زمين دفن كرده اند |
، 409
|
بسيار بگردند و گنهكار نيابند |
، 148
|
بگويم صد هزاران داد از اين دل |
، 90
|
بلكه تا بر بندگان جودی كنم |
، 121
|
بنده را نام خويشتن نبود |
، 65
|
بنی آدم اعضای يكدگرند |
، 125
|
به بالينم نهند خشت و گل و سنگ |
، 304
|
به چشم دلت ديد بايد جهان |
، 22
|
به دام و دانه نگيرند مرغ دانا را |
، 273
|
به دامان معشوق آويخته |
، 390
|
به دريا بنگرم دريا ته بينم |
، 63
|
به ز آدميان مردم آزار |
، 136
|
به صحرا بنگرم صحرا ته بينم |
، 63
|
به غير از معصيت چيزی نديدی |
، 259
|
به گورستان گذر كردم كم وبيش |
، 408
|
به نحوی كه معشوق از او خواسته |
، 390
|
به هرجا بنگرم كوه و در و دشت |
، 63
|
به ياران كی رسی هيهات هيهات |
، 412
|
بيشتر دلبستگی باشد به دنيا پير را |
، 139
|
بی خيانت جنس آن برداشتی |
، 145
|
بی ناله و آه شبانه دل |
، 107
|
پر نشود هم چنان كه چاه به شبنم |
، 305
