حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 112

- وحيد بهبهانی، اداره حوزه و تدريس علما در نجف و كربلا به دست باكفايت اين استاد قرار گرفت. مرحوم كاشف الغطاء به علامه بحر العلوم بسيار احترام می نمود و با گوشه عمامه از نعلين سيد خاك می زدود و جهت حفظ وحدت و اتحاد علما و مسلمين نهايت همكاری را با ايشان داشت.

مرحوم كاشف الغطاء از آيات عجيبه الهی بود. مردی قوی هيكل، استوار و مقاوم و بردبار و در هنگام رازونياز زاهدی بی قرار بود. نقل است كه گاه ريش سفيد خويش را در محراب تهجد به دست می گرفت و خطاب به نفس خويش می گفت: تو جعيفر بودی، پس جعفر شدی، پس شيخ جعفرت گفتند، بعد شيخ عراق و عجم گشتی، سپس از مشايخ بزرگ مسلمين گرديدی ... و زارزار می گريست و می فرمود:

جعفر، خردی ات را فراموش مكن، الطاف خالق عظيم را فراموش مكن: الم يك نطفة من منی يمنی؟ ألم يجدك يتيما فآوی؟

شيخ كبير رفتاری متواضعانه داشت و در رفع حوائج مسلمين كوشش فراوان می فرمود. در ميهمانی ها، بود دوست داشت كنار سفره ای بنشيند كه فقرا نيز بدان دعوت داشتند يا از آن سفره آنان را نيز نصيبی بود.

سنوات عمر شريفش بيشتر در عتبات عاليات، مخصوصا نجف اشرف، سپری شد.

مسافرتی به يزد و اصفهان، ری، رشت و مشهد و ساير شهرها نيز نمود. در شهرهای مختلف به احترام وارد می شد و مردم را فراخوار حالشان نصيحت می نمود. از تراجم علما چنين استنباط می شود كه از برادران شهرهای شمال (رشت) انتظار بيشتری در انجام وظايف دينی و تعظيم شعائر مذهبی و عفاف و پاكدامنی داشته است.

نوشته اند شيخ جعفر از محضر شيخ فتونی، سيد فحام، مرحوم سراب و علامه بحرينی و استاد كل وحيد بهبهانی سالها بهره مند بود تا خود به درجه زعامت نائل آمد. اكثر مراجع و علمای بعدی از شاگردان سيد بحر العلوم، سيد صاحب رياض و شيخ جعفر كبير بوده اند.

از مهم ترين آثار كاشف الغطاء كتاب جامع كشف الغطاء می باشد. كتابی است فقهی و-]