حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 73

- الحكمه، ج 3، ص 2117.]

[ (12). اين روايت از پيامبر اكرم، امام علی، امام سجاد، و امام صادق، عليهم السللام، نقل شده است. ر ك: ابن ابی جمهور الأحسائی، عوالی اللئالی، ج 4، ص 102؛ مصباح الشريعه، (منسوب به امام اصدق)، ص 13؛ بحار الأنوار، ج 6، ص 251.]

[ (13). بقره، 155- 156.]

[ (14). مربوط به غزلی است با اين مطلع: عكس روی تو چو در آينه جام افتاد.]

[ (15). كليات سعدی، محمد علی فروغی، غزليات، ص 354.]

[ (16). اين مطلب از تفسير كبير فخر رازی نقل شده است. (مولف)]

[ (17) اين عبارت در دو آيه قرآن آمده است: إبراهيم، 34؛ نحل، 18.]

[ (18). از امير خسرو دهلوی است.]

[ (19). انعام، 70.]

[ (20). دائرة المعارف، بزرگ اسلامی، ج 10، مقاله 4141، نويسنده: علی بهراميان: اويس قرنی، ابو عمرو (نيمه نخست سده 1 ق/ 7 م)، تابعی نام آور و از اصحاب امير المؤمنين علی (ع) كه نزد صوفيه به زهد و پارسايی شناخته می شود. او از تيرة قرن، شاخه ای از قبيله يمانی بنی مراد بود (برای سلسله نسب او، نك: كلبی، 1/ 334؛ ابن سعد، 6/ 161؛ خليفه، 146). نام پدر او عامر و در برخی مآخذ انيس، خليص يا عمرو هم آمده است (طبری، 627؛ ابن دريد، 414؛ خليلی، 2/ 542- 543؛ رافعی، 1/ 91). ظاهرا اويس در عهد پيامبر (ص) در يمن می زيست، ولی هرگز موفق به ديدار آن حضرت نشد. طبق رواياتی نه چندان موثق، اويس همراه هيأتی از يمن يا كوفه به مدينه آمد. گفته اند كه بر اثر نشانه هايی كه پيامبر (ص) از اويس گفته بود، عمر بن خطاب وی را شناخت (نك:

ابن سعد، 6/ 162- 163؛ ذهبی، 4/ 20 بب). ظاهرا پس از اين سفر، اويس كوفه را برای سكنی برگزيد (احمد بن حنبل، 478). دربارة محل درگذشت اويس قرنی روايت بسيار است (همو، 479- 480؛ ابن حبان، 4/ 52؛ نيشابوری، 99)، چنانكه گوری در ناحيه رقه در سوريه و نيز در جاهای ديگری همچون دمشق، اسكندريه و ديار بكر به وی منسوب است (ياقوت، 2/ 596؛ ابن بطوطه، 1/ 114). با اين همه، چنان كه بيشتر-]