حديث عقل و نفس آدمی درآيينه قرآن، ص: 409

درويش موجود در شعر به معنی فقير و ندار است، نه درويش اصطلاحی امروز. در حقيقت، برابر دولتمند است. در گورستان، شاه خوابيده، نخست وزير خوابيده، استاندار خوابيده، ملك التجار خوابيده، آخوند خوابيده، شاعر خوابيده، هنرمند خوابيده، واعظ خوابيده، نويسنده خوابيده. در همين بهشت زهرای تهران هم دولتمرد دفن است و هم عالم و هم گويندگان رده اول اين مملكت كه بعضی هاشان در اين 200 سال اخير نمونه ای نداشته اند. با اين حال، فراموش شده اند و زير خاك ها افتاده اند. در گورستان ابن بابويه تهران كسانی دفن هستند كه صدها جلد كتاب دينی نوشته اند، ولی ديگر كسی يادشان هم نمی كند.

[13]

مگر كاخ نشينان چند كفن به تن كردند؟ مگر علمای بزرگ، اعليحضرت ها و وكلا و وزرا و مراجع و فقها و نويسندگان را در چه قبرهای دفن كردند؟ مگر ديواره قبرشان را موزائيك يا كاشی كردند؟

مگر لحدشان را از مس يا از ورق نقره گذاشتند؟ همگی را مثل آدم های گمنام در خاك گذاشتند و بند كفن را باز كردند و صورت هاشان را روی خاك گذاشتند. لحد از خشت و سنگ برايشان گذاشتند و خاك از ميان لحدها روی كفنشان می ريخت. بعد، خاك را گل كردند و با بيل ريختند رويشان و آمدند. سومی و هفتمی و چهلمی و بعد دوره پوسيدن و فراموشی آغاز شد. انگار در اين دنيا نبودند كه نبودند.

[14]